Hoe ze toch sommige reclames verzinnen

Het lijkt wel van kwaad tot erger te gaan. De ene winkelketen wil de ander overtreffen met de meest afschuwelijke presentaties. Oog verminkend en oor verstorend. Dat sommige BN’ers zich hiervoor laten strikken is mij een raadsel.

Het enige wat ik verzinnen kan is de poen. Niet iedereen zal het met me eens zijn maar dat is een kwestie van smaak, toch. Ja, ik bedoel de brillen. Wat mij betreft, stop met die onzinnige reclames. Wat wel super leuk is; dat tegenwoordig brillen een betaalbaar mode verschijnsel zijn geworden. Veel mensen hebben meerdere brillen. Allemaal stuk voor stuk passend bij de outfit en/of de actie die wordt ondernomen. Ook de brillen met een leesgedeelte. Die met multi vocale glazen kunnen nu geleverd worden in een zonnebril en zelfs in een lens.

Nee, ik heb geen aandeel in de brillen maar vind het gewoon iets wat me is opgevallen en wat ik met jullie wil delen

Ooit ben ik ook aan de lenzen geweest. En weet je waarom. Naast die lenzen kon je een leuke zonnebril uitkiezen. Met een bril was je helemaal van een leuke zonnebril uitgesloten. Al die mooie zonnebrillen waren voor mij niet bestemd. Ik droeg kleppen op mijn ‘gewone’ bril. Heel lux , ik had de mogelijkheid om ze naar boven te klappen. Zeg nou eerlijk, dat zag er toch niet echt flitsend uit. En het gezicht wil ook wat toch. Daarom besloot ik aan de lenzen te gaan. In het begin een ramp. Het voelde of er een korrelzand in mijn ogen zat. De man van de optiek had me gewaarschuwd dat het wel even doorzetten was. Harde zuurstof doorlatende lenzen waren voor mij de beste. Het eerste wat ik deed was een mooie goed opvallende zonnebril bij de drogist uitzoeken. Geweldig. Uiteindelijk kwam ik, net als zovelen er achter dat de schoonheid van lenzen ook een andere kant had. Gemakkelijker dan een bril kun je ze namelijk verliezen. En dat is heel erg. Die dingen waren duur en toen had je niet een paar op voorraad. Na een halfjaar moest je terug naar de optiek en nieuwe bestellen. Bij verlies dus ook en zat je voorlopig weer vast aan je bril. Zo gebeurde het dat we tijdens een vakantie op een van onze wondermooie eilanden een hele morgen aan het zoeken zijn geweest naar een van mijn lenzen. Ondanks dat ik beter mijn bril op had kunnen zetten liep ik langs het strand met mijn lenzen in. Dom, dom, jazeker. Want tijdens die heerlijke wandeling langs het strand verloor ik mijn lens. Het waaide behoorlijk en ik had mijn ogen door de zonnebril beschermd tegen het opstuivende zand. Op een gegeven moment kwam er toch een korreltje zand in mijn ene oog. Degenen onder jullie die ook ervaringen hebben met lenzen weten dat het gloeiend pijn kan doen en dat het oog dan maar een ding wil. Lens eruit. Heel voorzichtig probeerde ik mijn oog te verlossen van de lens met zandkorrel. Hoor ik jullie denken, hoe doe je dat zonder risico als het behoorlijk waait, Nou niet zonder risico dus. Om mij te beschutten tegen de wind gingen we dicht tegen elkaar aanstaan. Zo moest het lukken. Het ding moest eruit. En je raad het al, de wind pakt toch de lens van mijn vinger en weg was hij. Zo balen. Tegen beter weten in zijn we toch gaan zoeken. Ondoenlijk in die grote zandbak. Ik weet niet hoe het u vergaat; maar ik heb altijd als er iets kwijt is dat ik blijf zoeken. Ook als ik weet dat het eigenlijk uitgesloten is om het onderwerp zo vreselijk klein, terug te vinden.

Zorgvuldig proberen we op de plaats delict te blijven.

Met in het vooruit zicht de rest van de vakantie weer aan de bril met kleppen te moeten bleef ik zoeken ondanks dat de anderen het al opgegeven hadden en richting de zee gingen. Ik bleef achter en met succes. Een waterig zonnetje komt ineens langs een wolk schijnen. Naast me zie ik iets schitteren. Ik zak op mijn knieën en ja hoor. Daar hangt ze, de onverlaat. Halverwege een halmsprietje kleeft mijn dierbare lens. Ik hou mijn adem in en pak het voorzichtig tussen duim en wijsvinger. Als ik haar tussen mijn vingers voel durf ik weer adem te halen en spring overeind. Volgens mij heb ik heel hard gegild want mijn gezelschap komt op me afgestormd alsof ik gered moet worden. Als mijn vondst veilig opgeborgen in het doosje met vloeistof ligt komt pas de verbazing dat het terug is. Zo iets noemen ze een speld in een hooiberg zoeken. En vinden is dan puur geluk. Thuis blijkt het glaasje onbeschadigd. Bij alle volgende strandwandelingen heb ik toch maar voor mijn bril met kleppen gekozen. Ik was een ervaring rijker. Het zal niet gauw een tweede keer gebeuren dat je zo’n minuscuul glaasje terug vindt. Dus wees gewaarschuwd. Met de vakantie in het vooruitzicht raad ik je aan om naast de lenzen een leuke zonnebril op sterkte aan te schaffen. Dat scheelt een heleboel zoek uren.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Inschrijven voor de nieuwsbrief van EdeNieuws

Schrijf je in voor de nieuwsbrief van Ede.Nieuws.nl. Jouw vertrouwde bron voor het laatste landelijke nieuws en gebeurtenissen uit jouw regio.

Abonneren