MIJN EERSTE WEDSTRIJD IN DE ROTAX SERIES

Foto: Rick den Hartog /Ede.nieuws.nl

Afgelopen weekend was het dan zo ver, mijn eerste wedstrijd met mijn eigen kart, de Wintercup in Berghem. Deze wedstrijd zou ik gebruiken om wedstrijdervaring op te doen en te kijken waar we stonden ten opzichte van de concurrentie. De weersvoorspellingen waren erg verdeeld en dat maakte het spannend.

Op de zaterdag kon ik vijf keer een kwartier trainen, wat de hele dag eigenlijk totaal niet goed verliep. Ik had geen goed gevoel met de motor die er op zat, hij kwam de bochten niet snel genoeg uit. Mijn beide motoren zijn weer op de testbank geweest en daaruit bleek dat deze motor sneller de bochten uit zou moeten komen dan de andere motor. Toch wilde ik de andere motor proberen tijdens de derde testsessie. Dit ging beter, al kwam ik nu op de topsnelheid te kort. Dit is echter gemakkelijk aan te passen door middel van de tandwielverhouding. Tijdens de vierde sessie hadden we de juiste afstelling gevonden en kon ik mooie rondetijden noteren. Voor de vijfde sessie begon het te regenen, waardoor we besloten niet de baan op te gaan om de regenbanden te sparen.

Voor zondag, de wedstrijddag, werd namelijk ook regen voorspeld. Ik hoopte op droge omstandigheden, omdat ik met deze kart nog nooit in de regen gereden had. Toch was het ’s ochtends aan het regenen en moest ik in de vrije training de baan op met regenbanden. Dit was even wennen, maar met een veertiende plaats was ik niet geheel ontevreden.

Terwijl de baan aan het opdrogen was, was het na de vrije training tijd voor de kwalificatie. We hadden de kart nog op de regenafstelling en op regenbanden staan, maar besloten op het allerlaatste moment over te gaan naar de normale slick band. Dit bleek een goede keuze, ik lag een poos in de top-10, maar kon me in de laatste twee rondes net niet goed positioneren om een snelle tijd neer te zetten. Ik zat achter een langzamer groepje, wat me te veel tijd kostte. Zonde, want tijdens de laatste momenten van de kwalificatie was de baan het droogst en dus het snelst.

Ik mocht de eerste race, de pre finale, starten vanaf de veertiende positie. Aangezien de startprocedure compleet anders is dan dat ik gewend ben, kreeg ik de instructie om niet te veel toe te geven en de eerste bochten in ieder geval door te komen. Doel was om de finish te halen. Ik had een erg goede start en kon prima door de eerste bochtenknik komen. Helaas was er een andere coureur te overmoedig, hij probeerde namelijk drie rijders voor mij in een bocht in te halen en schoof van de baan. Ik kon hem niet meer ontwijken en merkte meteen dat er iets niet goed was met mijn kart. Langzaam rijdend zocht ik naar een veilige plaats om mijn kart neer te zetten, einde verhaal.

Ongelooflijk zonde, we stonden er verbazingwekkend goed voor tijdens mijn eerste wedstrijd. Helaas kon ik het maar een paar bochten volhouden, 20e plaats.

Toen we de schade bekeken, bleek in eerste instantie alleen de stuur- en spoorstang krom te zijn. Dat klinkt veel schade, maar het valt nog mee. Dat is prima te herstellen. Het meest vervelende is dat ook mijn gloednieuwe chassis zo goed als afgeschreven is voor de wedstrijden.

Mijn team en vader hebben alles op alles gezet om de finale nog te kunnen rijden en dat lukte, al was het dus wel met een kapot chassis. De overige onderdelen waren gelukkig wel hersteld en ik kon nog redelijk sturen. Ik moest de finale aanvangen vanaf de 20e positie en finishte uiteindelijk als 14e, met rondetijden van een halve seconde trager dan de top 3. Jammer, er had meer ingezeten, maar met een kapotte kart was er niet veel te halen.

 

Rick den Hartog

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen