Ze had nooit gedacht dat het hen ooit ook eens zou overkomen

Gisteren was ze van wat boodschappen doen thuisgekomen. Haar man zag ze nergens dus eerst maar even de boel opruimen. Als ze de keuken inloopt ziet ze tot haar schrik haar man languit op de grond liggen. “Niks aan de hand!”, zegt hij gauw. Met een rood hoofd tuurt hij onder het aanrecht. De plint heeft hij eruit gehaald en met de telefoon, waarvan een fel licht schijnt, probeert hij het mankement te ontdekken. “O, fijn dat je er bent. Kun je even helpen?” Als ze een stap vooruit doet komt ze in een plas water te staan. Oei dit lijkt niet goed. Waar is hij nu weer mee bezig. Dat hij handig was, dat wist ze wel. Maar dit is toch wel even buiten zijn vakgebied. En nu ligt hij daar. Zijn kleren drijfnat. Hoe dan.

Een week of wat geleden hoorden ze steeds water lopen in het keukenkastje. Het bleek dat de overloop van de kokend-waterkraan bleef doorlopen. Niet goed voor de waterrekening dus direct maar even een monteur gebeld. Volgens de papieren moest er nog garantie op de kraan zitten, dus. Na enig uitleg wat er aan de hand was werd er afgesproken dat er een monteur langs zou komen. Ze hoefden alleen de materiaalkosten te betalen. Eergisteren kwam al vroeg iemand langs. Gelukkig. Helaas liep alles anders dan verwacht. Toen de man zich melde en ze de deur opendeed ging het gelijk al verkeerd. Ze had het lef gehad om te vragen of de man veilig was. Doelend op corona. Hij had haar aangekeken en op een spottende toon gezegd dat hij wekelijks een test deed, en gelachen. Dat voelde niet goed. O, wat had ze gewenst dat haar man thuis zou komen. Natuurlijk was die er net op uit gegaan om even iets te regelen. Aangekomen in de keuken pakte de man zijn map met gegevens en vroeg om de factuur want hij moest even controleren of de garantie nog niet verlopen was. Ze vertelde dat er afspraken gemaakt waren met het bedrijf dat alleen de te gebruiken materialen betaald hoefden te worden. Nauwelijks had hij een blik op de factuur geworpen toen hij al met de conclusie kwam; geen garantie want er was binnen een bepaalde tijd geen filter vervangen en u heeft niets aangemeld. Op dat moment kwam gelukkig haar man thuis. Er werd over een weer gepraat en het resultaat was dat zonder dat de monteur ook maar één keer in het aanrechtkastje gekeken had melde dat de totale rekening zo’n € 270,00 zou zijn. De reactie van haar man was woedend. “Dacht het niet, zei hij, ik heb een andere afspraak. Het filter binnen één jaar vervangen is onzin. Het water in deze streek is nagenoeg kalkvrij. Wij zijn geen domme oude mensen. De wet schrijft dat wanneer iets binnen redelijk termijn niet aan de verwachting voldoet dit kosteloos in orde gemaakt moet worden. De voorrijkosten van € 90,00 zijn ook belachelijk. Ik weet het zijn beroerde tijden voor bedrijven maar die hoeven niet met onredelijk hoge kosten aan ons te worden doorberekend. Een handtekening krijgt u ook van mij niet. Helaas meneer de monteur uw kist is nog dicht en daar is de voordeur.” Na dat hij nog gauw met de telefoon een foto van de factuur gemaakt heeft, vertrekt de man met zijn gereedschapskist. Had hij nou werkelijk gedacht zo even het bedrag gepind te krijgen? Haar man heeft nog een telefoontje aan het hele gebeuren gewaagd maar echt een oplossing of een tegemoetkoming zat er niet in. Helaas dat montagebedrijf heeft een service van niks. Heel teleurstellend!

En nu ligt haar man te dobberen op de keukenvloer. Na wat navraag bij een installateur bedrijf blijkt dat het hele verhaal ook daar belachelijk gevonden wordt. Logies dat hij zo voor zichzelf opgekomen is. Samen bespreken ze de klacht en uiteindelijk blijkt een nieuw klein onderdeel de oplossing te zijn. De prijs is nog niet het vijfde deel van de beraamde prijs van de monteur. Gelukkig heeft haar man genoeg technische kennis in huis om zelf aan de slag te gaan. Dan neemt hij de gevolgen van het losdraaien van het ventiel, een plens water, voorlief. Na een klein kwartier is het onderdeel geplaatst en de boel weer aangesloten. En eerlijk de kraan spettert, zoals hij van het begin af gedaan heeft, niet meer. Dus heeft de montage toen al niet goed gezeten. Nog steeds boos op het bedrijf en de monteur blijkt dat het met een beetje zelfkennis toch in orde is gekomen. Deze monteur probeerde er een leuk slaatje uit de slaan. Zo gemeen. Mensen op leeftijd hebben echt hun kennis niet vergeten en zijn dus niet dom. Je kunt het treffen, maar gelukkig zijn de meeste monteurs wel eerlijk. Maar blijf oppassen. Voelt het niet goed, dan is het raadzaam de hele actie te stoppen.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever