De wereldberoemde harpiste Lavinia Meijer is bijna niet meer weg te denken uit de Edesche Concertzaal.
Afgelopen seizoen was ze opnieuw met Carel Kraayenhof te gast en maakte ze indruk met een bijzonder solorecital rond de tachtigste verjaardag van Philip Glass. Komend seizoen is ze op 19 en 26 januari opnieuw in de Edesche Concertzaal te beluisteren, dan met pianist Feico Deutekom aan haar zijde.
Wie Lavinia Meijer de afgelopen jaren een beetje volgde, merkt dat ze een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Haar eerste cd’s stonden in het teken van het klassieke harprepertoire, daarna volgden albums met muziek van Glass en Einaudi en nu treedt ze regelmatig op met Carel Kraayenhof en Feico Deutekom.
Golfslag
“In het begin van mijn carrière dacht ik dat ik me vooral moest focussen op één ding, maar de afgelopen jaren heb ik juist gemerkt dat verbreding een kracht is”, vertelt Lavinia. “Een groot deel van het publiek staat open voor verschillende soorten muziek. En door het enorme muzikale aanbod via internet is die verbreding er sowieso al. Met mijn projecten probeer ik daarop aan te sluiten.” Lavinia heeft dan ook niet het idee dat klassieke muziek dreigt uit te sterven. “Muziek heeft iets als de golfslag van een oceaan. Ik denk dat mensen willen meegaan in een stroming die op dat moment plaatsvindt.”
Juist het werken met allerlei verschillende artiesten is voor Lavinia erg verfrissend. De samenwerking met Philip Glass bracht Lavinia zelfs op het rockpodium. Tijdens het door hem georganiseerde herdenkingsconcert voor David Bowie speelde Lavinia in de Carnegie Hall (New York) op hetzelfde podium als legende Iggy Pop. “Ik vond het een indrukwekkend concert, waarin jazz, folk, pop en klassiek hand in hand gingen. Dat is ook de mooie eigenschap van Glass; hij brengt mensen samen en laat een ieder in zijn waarde.”
Fans
Lavinia mag dan regelmatig het podium delen met internationale muzikale grootheden, zelf is ze inmiddels ook een beroemdheid met een eigen groep fans. “Er is zeker een groep mensen die vaak naar mijn concerten komt en ik realiseer me steeds meer dat mijn muziek buiten de concertzaal vaak een eigen leven leidt.”
