Voor een Kei van een (O)pa – pa, stond op de prachtig, met gekleurde verf versierde kei geschreven

Foto: Ede.nieuws.nl

Nu moet ik zeggen dat de juffen van de scholen, soms ook mama’s, eens een extra compliment moeten krijgen. Vooral de eerste vier groepen van de scholen zijn al weken intensief bezig geweest met knutselen.

Juffen wat hebben jullie goede ideeën voor dit soort steeds weer komende dagen. En Lowe budget. Sinds 1966 is Vaderdag in Amerika officieel op de derde zondag in juni aangemeld. Maar pas in 1972 werd Vaderdag als een nationale feestdag erkend. Ooit, zo’n 4000 jaar geleden in Babylon is de eerste wenskaart van klei voor een vader gemaakt. De wens was dat de vader een lang en gezond leven zou leiden. Jaren later in Amerika rond 1910, vond een dochter dat haar vader ook weleens in het zonnetje gezet mocht worden. In navolging op Moederdag wat al langer een begrip was. Haar vader was weduwnaar en stond alleen voor de opvoeding van zes kinderen. Geholpen door de predikant, uit het plaatsje waar ze woonden, heeft zij het voor elkaar gekregen dat 19 juni 1910 als eerste Vaderdag werd erkend in de Staat waar zij woonde.

Als je nu aan de mensen op straat vraagt waar Vaderdag vandaan komt zeggen de meeste mensen dat het een commercieel feest is. Wat een logisch gevolg op Moederdag zou zijn. Toch is er voor Vaderdag in de geschiedenis wel degelijk een verklaring te vinden dus.

Tegenwoordig wordt Vaderdag steeds meer gevierd. Maar niet iedereen is het nog erover eens. Zeg nou zelf de rol van vader is nu ook een papa die oppast en achter de kinderwagen de boodschappen doet. De kaart is inmiddels groot en deels vervangen door een cadeautje. Natuurlijk wil de Middenstand ook een graantje mee pikken en die verzetten zich met hand en tand tegen een gezamenlijke ouderdag. Eigenlijk best jammer dat het wensen van een “goede gezondheid en een lang leven” als gronddoel uit het zicht is.

Sorry Middenstanders alle inkomsten voor cadeaubonnen en kaartverkoop ten spijt. Geef mij maar zo’n zelf gefabriceerd kunstwerkje. Bedacht door de juf op school. En bovenal het knoeierige ontbijt op bed, liefdevol samengesteld door kinderhanden. Hun waardering is duidelijk. De kruimels in bed is dan geen enkel probleem, toch.

Het leuke van het bewaren van deze cadeautjes is dat je ze ooit terug kunt geven. Heus. Op zolder had ik jaren een verzameling van vier mooie dozen met ieder de naam van een kind, onze kinderen, erop. Wanneer Vaderdag was ‘weggezakt’ uit het korte geheugen en het Kunstwerkje niet meer zo in het zicht moest blijven, uit dankbaarheid, ging het hup de betreffende doos in om jaren later op het moment wanneer het betreffende kind, zelfstandig verder gaat mee te verhuizen naar zijn/haar eigen stulpje. Het duurt soms even maar ooit komt het moment dat de nieuwsgierigheid het wint en de doos geopend wordt. Verbazing alom. “Heb ik dat gemaakt??? Ja, dat heb jij gemaakt. Een doos vol herinneringen tot en met de schoolschriften, rapporten, zwemdiploma’s en knuffels toe. Wat ze er verder mee doen, ik zou het niet weten…. Hoeft ook niet.

Wil je de uitgebreide geschiedenis van Vaderdag precies weten dan is google misschien leuk om eens te grasduinen. Succes.

 

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever.

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen