Enthousiaste thuis fitness wekt irritatie bij de buren

Foto: Ede.nieuws.nl

Zes hele weken van thuis zijn. Dat is niet niks. Gelukkig is het overwegend mooi weer. Om me heen zie ik, balkons en tuinen veranderen in een welkome uitwijkmogelijkheid.

Door Juffrouw Raadgever

Zo langzamerhand veranderd de tuin in een tuinkamer. Het valt me op dat verspreid in de tuinen overal privéhoekjes ontstaan. Een stoel soms met parasol en daarvoor een krukje dat als tafeltje fungeert. Zeker een bewijs dat de behoefte om even ‘alleen’ te zijn erg aanwezig is. De één pal in de zon de ander liever in de schaduw. Dat geluk heb je als je een tuin tot je beschikking hebt. Met een balkon wordt het een ander verhaal. Gisteren belde een goede vriendin. Toen ik zag dat haar naam op het schermpje verscheen, heb ik mijn mobiel op de luidspreker gedrukt en op de tafel neergelegd. Als zij belt duurt het meestal wel even, dus.  Haar heldere stem klinkt door de kamer, “Hoi daar, houden jullie het nog een beetje vol?” Als ik haar vertel dat bij ons alles rustig is, is voor haar de lijn vrij om eens even heerlijk van zich af te praten. Je kent het vast wel. Die telefoontjes waarbij van de hak op de tak gesprongen wordt en waar geen spelt tussen te krijgen is. Daar moet je dus echt even voor gaan zitten. Nu dat is de afgelopen weken geen probleem. Terwijl zij rustig door praat en ik zo nu en dan, ach of ja zeg, schenk ik mezelf een kop thee in. Het valt me op dat op de achtergrond doffe ploffen te horen zijn. Het blijft aanhouden en ik vraag haar of zij ook dat bonken op de lijn hoort. Reageert ze met: “O, joh dat zijn de bovenburen. Nee echt rustig is het niet nu zoveel mensen hele dagen thuis zijn.” Het blijkt dat ze dagelijks dat geluid van gebonk boven haar hoofd heeft. Toen het was begonnen had ze verschrikt naar haar plafond zitten staren. Zo van wat is dat dan en gedacht dit zal wel gauw stoppen. Maar nee. Dan was het weer een poosje stil en dan begon het weer. Toen het bleef aanhouden is ze maar op onderzoek uitgegaan. Dat het boven haar hoofd gebeurde was wel duidelijk. En dat daar de hele dag vijfmensen aanwezig waren, wist ze ook. Eén ouder en vier kinderen, waaronder twee jongvolwassenen en twee pubers. Dat er dan van boven weleens lawaai kwam was ze allang gewent en daar heeft ze ook totaal geen moeite mee. ‘Leef geluiden’ noemt ze dat. Niks mis mee. Maar nu is het toch wel anders en erger. Voor haar een reden om erachter te komen wat deze geluiden zijn. Want zo zegt ze: “Als je weet wat het is kun je er beter mee omgaan en hoeft het geen probleem te zijn. “Dus had ze de ‘stoute schoenen’ aangetrokken en was een etage hoger op onderzoek uitgegaan.

Ze had gewoon aangebeld. Toen de bovenbuurvrouw zich meldde had ze vriendelijk gevraagd wat voor capriolen ze wel niet aan het uithalen waren die beneden het idee gaven dat ze met wel érg veel enthousiasme de boel aan het verbouwen waren. “Ja, vertelde de kennis, ik heb het maar op een vrolijke manier gebracht. Onder geen enkele voorwaarde wilde ik dat ze het idee hadden dat ik er geen begrip voor zou hebben dat ook de bovenburen thuisblijven.” De buurvrouw had laconiek gezegd dat nu de sportscholen dicht zijn en de beweeg programma’s op de televisie nou niet echt voor hen een uitdaging waren, ze toch met z’n allen oplossingen hadden gezocht om de conditie een beetje op peil te houden. Zo is bij hen het appartement omgetoverd tot een fitnessruimte.  En ze zou versteld staan hoe heel gewone huishoudelijke voorwerpen als fitnessattributen gebruikt kunnen worden. Wat dacht ze ervan; twee anderhalve liter flessen gevuld met water als gewichten, een plastickrukje van toen de kinderen nog klein waren, als opstap. Springtouw. Een keukenstoel voor de sta-op oefening, een broekriem als hulpmiddel voor de rek- en strekoefeningen en een nieuwe, aangeschaft via de webwinkel, balans-tol. Ook de skippybal, opgediept uit de schuur is een welkom onderdeel. Aan de muur hangen de uitgeprinte tekeningen van de oefeningen die gedaan moeten worden. Leve de fitnessapp. Inclusief de aantal keren voor de herhalingen per set. “Je gelooft het misschien niet, had de buurvrouw haar fluisterend toevertrouwd, zelfs de pubers zijn ermee aan de slag gegaan.” Dus dat zou best het gebonk en geplof kunnen zijn wat beneden te horen was.

Als het niet ‘gevaarlijk’ zou zijn zou ze hun fitness parcours met trots hebben laten zien. Maar helaas haar binnen vragen was dus geen optie. “Maar wacht!” had haar buurvrouw gezegd en was naar binnen gelopen. Het duurde even en toen was ze terug met haar mobiel. Ik stuur het even naar jouw mobieltje. En ‘ting’, op haar mobiel kwam een berichtje binnen.  “Kijk dit hebben we gemaakt. Zo komen wij met zijn vijven de tijd door.”  In het appbericht ziet ze een korte videoronde door het appartement van haar bovenburen. Tot nu toe was het voor hen een prima afleiding geweest. Alleen hadden ze er geen moment aan gedacht dat er iemand last van zou hebben. Samen hadden ze afgesproken dat de buurvrouw erop zal letten dat er niet de hele dag door gebonkt gaat worden. “Zo zie je maar, besluit mijn kennis, als je weet wat er boven je hoofd gebeurt kun je er best wat begrip voor opbrengen. Het moet alleen niet te gek worden. Ik hoor haar lachend zeggen: “De spontane uitnodiging om mee te komen sporten moest ik afslaan. Dat leek me geen goeie nu. Oeps, ze was alweer vergeten dat het natuurlijk niet kon. Terug in haar eigen appartement had ze bedacht dat het ‘nieuwe’ er op een gegeven moment wel vanaf zou zijn en dat het bonken steeds minder zou worden. Als het me nu te erg wordt, ga ik een rondje fietsen. We moeten allemaal onze tijd uitzitten toch!” Zegt de stem uit mijn mobiel.  Inmiddels zonder achtergrondgeluiden en helder. We zijn het erover eens dat op dit moment geven en nemen zeker een van de hoofdregels voor de omgang is. Als we nog wat weetjes uitwisselen en het gesprek beëindigen zie ik dat de middag alweer een heel eind naar de avond gaat.  Gelukkig maar dat contacten via de telefoon gewoon door kunnen gaan en even een fijne afwisseling zijn. Blijven bellen, zou ik zeggen het maakt niet uit hoelang want we hebben toch de opdracht; Blijf thuis. En we doen het goed met zijn allen.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen