We gaan een puzzel van tweeduizend of meer, stukjes kopen. En dan hoor je van verschillende mensen dat ze voorlopig in afzondering moeten gaan leven. Hoe bizar is dat.
Je kunt het je niet voorstellen wat voor gevolgen dat allemaal voor de sociale contacten betekend. Het komt steeds dichterbij, het corona virus. Geen paniek maar wel voorzichtigheid geboden. En dat geldt voor iedereen. Vandaag wilde ik een afspraak maken met een vriendin. Even via de app want we kletsen later wel verder. En dan besef ik ineens dat ook hier even voorzichtigheid geboden moet zijn. En alleen voor de duidelijkheid voor de afspraak, stuur ik gauw een appje achter mijn eerder verzonden berichtje: Graag afmelden als je het volgende hebt; en dan een serie emootjes. Eéntje met een roodkoppie en zweetdruppels. Eén die niest in een zakdoekje, eentje die lijkt te braken, en tot slot eentje die verre van enthousiast is. Als ik ter verduidelijking er nog even bij typ dat wij even geen risico’s nemen in verband met de bij ons aanwezige longproblemen, krijg ik direct een app terug. Begrepen. Leve de emootjes. Deze keer dus bruikbaar zonder dat ze verkeerd uitgelegd worden. Normaal gebruik ik er maar een paar van, bang dat die ander het koppie anders uitlegt dan ik bedoel. Wij hebben nog nergens last van en dat willen we graag zo houden.
Vooral kwetsbare, oudere mensen zijn een groep die zeer grote risico’s lopen. Zeker als er al een longziekte of hart problemen aanwezig zijn. Dan is binnen blijven geboden. Het treft dan vooral die ouderen die zelfstandig wonen. Mogelijk, alleen met hier en daar een helpende hand. Gelukkig kunnen ze face-timen met kinderen en kleinkinderen en via app en telefoon contacten leggen met vrienden en verdere familieleden. Dat dan weer wel. Hoe vervelend is het dat de ondersteunende hulp, van twee uur in de week, niet mag komen. Dat ook de andere helpende handen weg blijven. Ook de wekelijkse bezoekjes van de kleinkinderen worden afgeraden. Het doktersbezoek wordt nu omgezet in een telefonisch consult. Alles uit voorzorg. Het idee dat er bij klachten even naar ze gekeken, en dan bedoel ik echt gekeken, wordt kunnen ze nu weg strepen. Ik kan me voorstellen dat het een heel onzeker gevoel geeft. Een gevoel van aan je lot overgelaten worden. Het besef hoeveel er toch geregeld moet worden kan iemand heel onzeker maken. En toch moet het voorlopig even zo. Dat besef is er gelukkig wel.
Maar hoe gaat het met de levensmiddelen als die op een gegeven moment opraken. Ineens wordt de boodschappendienst van verschillende supermarkten een onmisbare service. Voor de sociale contacten, die je anders bij de winkel even zou hebben, een niet zo goede ontwikkeling. Toch nu een moeten. Op radio en tv komen steeds weer de berichten dat er steeds meer testen positief uitgevallen zijn. Dat landen regio’s en grenzen afsluiten om erger te voor komen. Op de vluchthavens staan veel ‘gestrande’ reizigers. Ze kunnen niet verder reizen naar hun eindbestemming. Inmiddels is het virus epidemie officieel opgeschaald naar een pandemie. Dat betekend dat de epidemie, besmetting van een nieuw virus of van een ziekte die heel lang niet meer aanwezig is geweest, inmiddels wereld wijd overgedragen wordt. En dat er dus wereldwijd ook slachtoffers zijn die de ziekte niet overleven. De pest, in de middeleeuwen, was ook een pandemie. Het woord Pandemie komt uit het Grieks en betekend mensen of volk. Er bestaat een chinees spel dat ook zo heet. Het is een bordspel. De speler speelt met het spel. Bijvoorbeeld; het is de bedoeling dat je doormiddel van je spel het probleem, virus of ziekte op het bord, weg speelt. Je kunt dus je eigen spel verliezen of winnen. En over spellen gesproken. Als de afzondering een feit wordt is het misschien een goed idee om de zolder eens op te klimmen en, of onderuit de kast, wat spelletjes tevoorschijn te halen. Of laat een puzzel van duizend stukjes of meer aanrukken. Uiteindelijk raak je ook op het filmkijken uitgekeken. Van de nood een deugt maken is misschien leuker dan je denkt. Laten we hopen dat ieder voor zich de maatregelen neemt die aangeraden worden. En het ‘virus’ niet verder komt dan de stoep.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
