Het is een prachtige dag in het voorjaar van 1974. Maandag. Ze is gezinsverzorgster en net twintig. Vandaag gaat ze naar een nieuw adres. Het is een gezin waar kort geleden gezinsuitbreiding is geweest.
De moeder en het kindje zijn nog in het ziekenhuis, maar nu mogen ze naar huis als er tenminste hulp is. Thuis zijn nog drie kinderen. Het beloofd gezellig druk te worden. En natuurlijk feest. Vrolijk legt ze de kilometers naar het adres af. Ze belt aan en hoort kort daarop voetstappen. Eigenlijk had ze op dit tijdstip meer leven in de brouwerij verwacht. Twee van de kinderen moeten naar school. Een man doet de deur open en begroet haar met, “Ha, onze redder in nood. Kom binnen.” Achter hem loopt ze de gang door naar de keuken. Onderweg mikt ze haar jas op de kapstok. Het is verder stil in huis. “Thee?” vraagt hij. Als ze even later aan de keukentafel zitten verteld hij dat moeder en de baby nog niet naar huis mogen. In het weekend zijn alle kinderen ziek geworden. Mazelen, heeft de dokter gezegd. Ze liggen allemaal, na een roerig nachtje, nu nog te slapen. “Een schone taak voor jou om dit ziekenboegje weer op de been te krijgen,” lacht hij. O, ja hij gaat nu naar zijn werk en verwacht dat ze het wel zal vinden. Trek de kasten maar open. Alle boodschappen zijn in huis. In de loop van de dag zal de dokter nog wel even polshoogte komen nemen. Hij kijkt op zijn horloge en staat op. Even later zit ze alleen in de keuken. Pff. Lekker is dat. Drie zieke kinderen. Waar zal ze beginnen. Hoe gaat ze dit aan pakken. Even weet ze het niet. Vlug loopt ze naar boven en kijkt bij de kinderen. De twee die wakker zijn geeft ze wat te drinken. In de badkamer zoekt ze snel de was uit. Omdat het nog stil is besluit ze eerst maar eens de machine aan te zetten. Dan ruimt ze beneden alles op en tijdens de vaat bedenkt ze: ”Er is maar één iemand die ze nu om advies kan vragen; Mam!” Het is inmiddels half tien. Nadat ze boven het zoveelste rondje langs de bedden heeft gedaan, draait ze beneden het telefoonnummer van haar moeder. Als ze de situatie uitgelegd heeft komen, zoals ze verwacht heeft, de tips. Na korte tijd legt de telefoon neer en zucht opgelucht. Moeders zijn goud waard.
De Tip
Het is begin in de middag wanneer de deurbel gaat. Als ze de deur open doet staat er een oudere dame op de stoep. “Hallo, ik ben oma. Mag ik je een helpende hand aanbieden.” Verrast stapt de gezinsverzorgster opzij om haar binnen te laten. Regelrecht loopt ze door naar de kamer maar blijft verrast in de deuropening staan. In de kamer zijn de zonnegordijnen tot op een brede streep na, dicht. De meubels van de achterkant zijn naar één kant geschoven. Langs beide muren staan nu veldbedden. Daarop liggen prinsheerlijk drie, schoongewassen kleine kinderen. Met rode oogjes kijken ze oma aan. Hun hoofden zijn ook rood van de koorts. In hun monden allemaal witte vlekken. Hun lichaampjes zitten vol rode en donkerrode samen gevloeide grote vlekken. Een van de kinderen heeft ook een oorontsteking en huilt zo nu en dan klagelijk. Elk bed is als matrozen bed opgemaakt. De schone onderlakens zijn dus weer naar boven teruggeslagen zodat de kinderen niet naar beneden kunnen zakken. Daarover heen de kleurige slaapzakken. Op één veldbed kunnen zo twee kleine kinderen tegenover elkaar liggen zonder last van elkaar te hebben. Oma kijkt vragend om. De gezinsverzorgster lacht. “Ik heb even advies aan mijn moeder gevraagd. Die gaf me deze tip. Zo lagen wij thuis ook. Soms zelfs met zijn vieren. Allemaal besmet. En, ik zag mezelf al elke vijfminuten de trap op lopen met wat appelsap of water, een waterijsje of paracetamolletje. Beter zo. Rust in de tent. En dan ben ik ook nog eens vreemd. Nu kan ik er elke minuut voor ze zijn. En het grootste voordeel, voorlezen kan nu in een keer.” Als oma haar ronde knuffelen heeft gedaan verklaard ze de rest van de dag te blijven. Zij heeft beloofd het eten te koken ook de komende dagen dus komt ze elke dag terug. Blij met de hulp gaat de gezinsverzorgster verder met de was. Na een paar dagen zakt de koorts en stopt het hoesten. Op de veldbedden worden weer spelletjes gedaan. Onder de bedden staan de puzzels en liggen de kleurboeken met kleurtjes. De kinderen knappen zichtbaar op. Het weer laat het toe dat ze zelfs lekker buiten kunnen spelen in de tuin. Als na ruim een week ook moeder met de baby thuis komt zijn de veldbedden de kamer al weer uit en is het feest.
Verkeerde foto
Gelukkig hebben deze kinderen niet de ergste variant gehad. Gelukkig is de vaccinatie in 1976 ingevoerd en worden nu kinderen twee keer ingeënt met de BMR prik. Bij veertienmaanden en als een kind negen jaar is. Maar breekt de mazelen dan toch nog uit dan is het zaak om deze zo beperkt mogelijk te houden. Want hoesten of praten brengt het virus al over. Mazelen is erg besmettelijk en kan gevaarlijk zijn. Dan helpt het niet dat je afstand houd of je handen steeds wast. Voordat een kind ziek wordt kan het wel ruim een week duren. Ongeveer twee dagen voor dat je kind echt ziek wordt lijkt het verkouden, heeft rode ogen en krijgt wisselend koorts. Later zie je pas de vlekken in de mond en op de huid. Er is best wel veel informatie over. Helaas werd bij de berichtgeving op de TV een foto van een kind met waterpokken getoond. Foutje. Wel jammer want de voorlichting was verder goed.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
