Afgelopen zomer hebben wij nieuwe buren kregen. Weken waren ze bezig in het huis. Ze zijn begonnen met het huis tot hun eigen te maken. Ik bedoel. Elke vierkante meter werd eigenhandig aangeraakt.
Bijna iedereen die wel eens verhuisd is herkend het
Het is echt zo. Het schoonmaken en herstellen van beschadigingen in de woning waarin je gaat wonen, zorgt ervoor dat het huis ‘eigen’ wordt. De geur in huis wordt door het gebruikt van je eigen schoonmaakmiddelen langzamerhand vertrouwd. Ook het behangen en het vloerbedekking leggen zorgen ervoor dat elke muur en vloer van elke kamer aangeraakt wordt. Al gauw ben je helemaal gewent.
Beter een goede buur dan een verre vriend
Als alle werkzaamheden klaar zijn en de dozen uitgepakt keerde de rust terug in de korte straat met aan de ene kant een blok van vier eengezinswoningen en aan de overkant een rijtje ouderenwoningen. En toch. Het leek erop dat ook de buren zich al snel goed thuis voelden in de straat. Wij buurvrouwen konden het al gauw goed met elkaar vinden. De zomer ging voorbij en het werd ’s avonds steeds vroeger donker. Achter het huis is weinig verlichting en dan gebeurt het. Op een avond horen wij achter het huis wat gerommel. Onze achterdeur wordt met een ferme klap op de deurkruk open getrokken. Gesnuif en getrommel achter de gesloten bijkeukendeur. Wij kijken elkaar verbaasd aan :”Wat is dat” om direct daarop de buurman in hemd en onderbroek in de deuropening te zien verschijnen. Met zijn ogen knipperend tegen het licht blijft hij verbluft staan : “Verrek,” zegt hij ,’k ben verkeerd. Het lijkt hier ook allemaal zo verschrikkelijk veel op elkaar als het donker is”. Waarop hij zich bliksem snel omdraait en weer naar de bijkeuken vertrekt. Het duurt even voordat wij slap van de lach in actie komen. Inmiddels is de buurman alweer in zijn broek gestapt en staat met de rest van zijn kleren onder de arm klaar om naar het buurhuis te vertrekken. “Je komt vanavond maar even een borreltje halen om van de schrik te bekomen”: roept mijn man hem na. Lachend steekt hij zijn hand op ten teken dat de boodschap aanvaard is en vertrekt.
Als we weer aan tafel zitten realiseren we ons dat we tegen onze eerdere afspraken in, weer spontaan gehandeld hebben. Dat zit in ons. Niks mis mee zou je denken.
De ervaring heeft ons geleerd niet alles met je buren te willen delen
Helaas zijn we daardoor al een keer erg teleurgesteld. Bij deze wisseling van buren hadden we samen afgesproken dat we wat voorzichtiger zouden zijn met uitnodigingen. Natuurlijk willen we een goed contact met de nieuweburen. Maar toch. Pas getrouwd en jong waren we, de buurtjes en wij. Wat was het altijd gezellig. We konden zomaar even achterom bij de buuf binnenlopen of andersom. Even elkaar behulpzaam zijn zonder daarvoor een tegen prestatie te verwachten. Eens in de zoveel tijd samen een kaartje leggen. Met elkaar lachen en soms ook huilen. We werden vrienden.
Met elkaar op vakantie gaan leek ons nooit een goed idee. Dat hebben we dan ook nooit gedaan. Wel maakten we plannen voor de toekomst. Voor als we oud zouden zijn. Wie heeft niet met een goede buur afgesproken om ‘later’ samen in het zelfde bejaardenhuis te gaan bewonen. Of om samen op je oude dag een Bruin Café te willen. En dan is het ineens voorbij. Er komt na meer dan twaalf jaar lief en leed delen een kink in de kabel. Er is geen ruzie maar er groeit afstand. Als zij verhuizen naar de nieuwbouwwijk aan de overkant. zorgt de afstand er al gauw voor dat het contact helemaal weg is. Soms zien we elkaar in het dorp en groeten we. Wat het geweest is hebben we nooit uitgesproken. Het geeft verdriet. Meer dan ik verwacht had en dat wil je niet.
Niet meer zomaar spontaan kunnen reageren is zo tegen natuurlijk
Bewust van onze spontane invallen hebben wij dus nu afspraken waar we ons aan willen houden. We noemen het zelfbescherming. Nodig om teleurstelling te voorkomen. Wij houden zelf de regie over onze contacten. Aan ons zal niemand merken dat we afstand willen houden dat moet mogelijk zijn zonder daarbij anderen te kort te doen. Wij hebben geluk gehad met al onze goede buren. Het kan ook zo vreselijk anders lopen. Want zeg nou zelf ruzie met de buren, vaak om een kleinigheid, daar zit toch niemand op te wachten. En een ding willen je toch van zijn lang zal ze leven niet. De Rijdende Rechter voor de deur waarvoor dan ook.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
