Je moet er wat voor over hebben om je wensen kenbaar te maken. Wel pech dat het weer nu net vandaag niet meewerkt. Maar in het onderwijs zijn ze wel wat tegen wind gewent en een donderbui maakt ze ook niet meer bang. Richting Den Haag is het file. Niet alleen omdat de wind en de regen het verkeer teisteren maar vooral omdat er rijen bussen en auto’s met onderwijzers en onderwijzeressen richting Het Binnenhof trekken.
Vandaag is het Leraren dag en dat zullen ze in Den Haag weten! Vandaag gaat er een stem van duizenden lerarenmonden de heren in Den Haag vertellen dat ze het beu zijn. Dat er beloften gedaan zijn maar dat die nog steeds niet voelbaar zijn op ‘de werkvloer’. Ook wordt het hoogtijd, zo vinden de onderwijzers, dat er maar eens met wat meer respect naar hen gekeken moet worden. Per slot zijn zij de mensen die aan de basis staan van het leven van alle kinderen. Ja, Ha! ook de koning, de minister, de landsbestuurders, en de zakenlui, zijn ooit op de basisschool begonnen. Daar hebben ze leren rekenen, lezen en schrijven zodat ze nu hun geld kunnen verdienen en hun taken kunnen vervullen. En WIE heeft ze dat geleerd. Juist de onderwijzers. Hoe belangrijk zijn zij. De belangrijke taak die zij in de basis uitvoeren is van zoveel waarde dat het toch zeker wel de beloning mag krijgen die het verdient. Nee ze vragen geen goud maar gewoon erkenning van werkdruk en een redelijk salaris.
En thuis zijn het de vele oppasmoeders, opa’s en oma’s en vrijwilligers van dorpshuizen, buiten schoolse opvang en sportclub ’s die hen wel steunen. Zij vangen vandaag de kinderen op. Want vanmorgen was het ongewoon stil in de straat waar elke week op donderdag rond een uur of halftien een stoet van babbelende kinderen richting de school voorbij trekt. Altijd even iets om naar te kijken. Eerst komen de wat grotere kinderen van de ene kant. Rugzak op de rug, sommige met een fiets aan de hand. Vooraan een ouder gehuld in een reflecterend hesje zoals ook achteraan een van de kinderen een voor het verkeer goed zichtbaar hesje draagt. Een paar tellen later komen van de andere kant de wat jongere kinderen die richting het gymlokaal gaan. Ook hier en daar een reflecterend vestje. Het wisselen van de wacht vindt zo halverwege onze straat plaats. Als je goed op let zie je hier en daar een kind alleen lopen. Soms komt het zelfs wat achteraan gedrenteld en moet de ouder, begeleider het manen tot doorlopen. Vast een kind met een ‘extra rugzakje’ Soms pik je ze er zo uit. Nee vandaag is het stil. Vandaag is de school gesloten, net als alle andere negentig procent van de basis scholen in Nederland. Ook in ons dorp doen de leraren mee. Ook zij zijn het zat en nu is het moment van staken aangebroken. Al eerder hebben ze een uur het werk neer gelegd maar dat heeft niet het gewenste resultaat op geleverd. Wel hebben ze wat aandacht gehad van de media en de regering, ja dat wel, maar meer ook niet. Wel heeft dat gezorgd dat er nu een hele groep leraren een andere baan heeft gezocht. En juist voor die kinderen, die heel veel kinderen die een beetje meer aandacht nodig hebben. Juist voor die kinderen die ondanks de inzet van de juffen en meesters net niet dat extra steuntje kunnen krijgen die eigenlijk zou moeten. Staat nu de file richting Den Haag. En ook voor al die juffen en meesters die bijna dagelijks met een onvoldaan gevoel naar huis gaan omdat ze weer niet hebben kunnen doen wat ze zouden willen. Wat zou het geweldig zijn als het ‘beloofde’ extra geld er ook daadwerkelijk zou komen om die extra handen in de klas te verwezenlijken.
Wat zou het fijn zijn dat weer alle aandacht weer voor onderwijs en de kinderen kon zijn. Daar gaan ze voor deze meesters en juffen. Hopelijk haalt het wat uit.
Vriendelijke groet juffrouw Raadgever.
