De vakantie is voor onze omgeving al weer haast tot het einde. Tijd om even terug te kijken naar de afgelopen weken. Heel veel gezinnen zijn ook dit jaar weer in eigen land gebleven. Voor sommige een bewuste keus en voor anderen een gedwongen keus.
Bij de één gaat het omdat de portemonnee geen extra uitgaven toelaat en voor de ander zijn er duizend en één redenen te bedenken. Een ding is wel zeker, de invulling van zes weken vakantie is niet in alle gezinnen een vrijwillige opdracht. Helaas is het ook niet meer zo vanzelfsprekend dat er door iedereen vakantie ‘gevierd’ wordt.
De groep thuisblijvers wordt steeds groter. Die hebben na de vakantie geen verhalen maar ze luisteren wel mee naar die van de anderen. Op de vraag,”hoe heb jij het gehad?” Hebben ze geen ander antwoord dan ”ik was thuis”. Stilte. Hopelijk hou jij als de enthousiaste vakantieganger een beetje rekening met de teleurstelling van de thuisblijver. Een raad, vertel je verhaal, maar matig een beetje. Hopelijk heb jij wel een kaartje gestuurd vanaf je vakantieadres. Meestal weet je wel wie er thuisblijven. Toch!.
Gelukkig is er in de naaste omgeving veel georganiseerd. Om me heen zie ik allerlei activiteiten die ondanks ons zomer weer gewoon georganiseerd worden. Streekmarkten lijken elk jaar hetzelfde. Echt niet! De gezelligheid is de ‘trekker’. Slenteren langs de kraampjes, voor sommigen een opgave voor anderen een welkome afleiding. Natuurlijk kom je altijd met wat anders thuis dan je in gedachten had. En de kinderen, die dubbeldikke Donald Duck voor een klein bedragje voelt voor hun heel goed. Of dat armbandje als kleine herinnering aan deze vakantie.
Aan het einde van de marktwandeling het besluit om met z’n allen gezellig een patatje te gaan eten omdat deze vakantie het weer, weer eens was zoals we dat al jaren gewend zijn; regenachtig, bewolkt en weinig zon. We gaan onze plannen inmiddels aan het weer aanpassen. De grote spelbreker in de vakantie. Je kunt er geen dag honderdprocent op rekenen dat het droog blijft.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar regelmatig is bij mij de afgelopen weken enig meeleven met vakantie vierend Nederland, door het hoofd geschoten. Als de regen weer eens tegen de ruiten plenst schiet het door mij heen: ”je zult maar met je bloedjes van kinderen op een camping zitten.” En toch, met enige optimisme; tussen de buien door is het droog. En koud was het ook niet. Eigenlijk was het best super weer om actief bezig te zijn. Heerlijk om er eens lekker op uit te trekken met het hele gezin. Tijd voor elkaar en voor eens wat andere dingen dan de gewone dagelijkse bezigheden. Even, ook al is het alleen al in je hoofd, weg van alle stress. De laatste vakantie week zijn er weer voor alle basisschoolkinderen in verschillende plaatsen de vakantietentweek of het kinderdorp. Een hele organisatie maar het blijkt al jaren een succes.
Welkom in Nederland.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
Reacties