De kookboeken vliegen me weer om de oren zeg ik even heel oneerbiedig. Het is weer zover. Vandaag moet er weer iets op tafel komen dat volgens mij in de eerste plaats voedzaam moet zijn. Met een paar personen aan tafel met schoenmaat minimaal vijfenveertig hoef ik je niet te vertellen dat daar heel wat aan voeding ingaat voordat ze voldaan achterover schuiven. Voorlopig moet het dus wel verzonnen worden wat er dan op tafel komt. Als ik alle goedbedoelde en raadzame voorstellen volg kom ik er voorlopig niet uit. Dus om mijn idee om een stamppot volgens streek gebruiken op tafel te zetten een beetje richting te geven, type ik op google ‘winterkost’ in.
Niet dat ik niet weet hoe ik een stamppot moet maken maar meer om het feit dat er zoveel in de voedingsvoorlichting aan het veranderen is. Eigenlijk wil ik ook wel eens mijn gasten verrassen met het feit dat ik echt wel met de tijd mee ga hoor. Tot mijn vreugde kom ik ineens terecht op de column die ik twee jaar terug heb geschreven. Nog eens lees ik mijn eigen geschreven stukje en moet eerlijk bekennen dat ik het gewoon weer voor me zie hoe het allemaal in zijn werk ging. Nog voel ik de frustratie die mij de moed gaf het stukje te schrijven. Kijkend op de klok merk ik dat ik weer eens aan het afdwalen ben. Een gewoonte die me al heel wat columns opgeleverd heeft maar die ik nu toch een halt toe moet roepen anders komt er vandaag niets fatsoenlijks op tafel.
Dan kom ik terecht in een recepten doolhof van legio mogelijkheden. Voor mij op het scherm verschijnt de regel; Kies uit één van onze zevenennegentig recepten voor een over heerlijke eenvoudige stamppot andijvie. Keuze genoeg dus. En kijk nu eens aan. Ik kan wokken, gewoon koken of heb ik liever een ovenschotel. Er zijn gezonde en/ of vegetarische recepten. Gelukkig is het basis ingrediënt andijvie in de vele kookboeken nog aanwezig. Via heel veel filters kom ik uit op recepten die zoveel afwijken van het recept dat in mijn hoofd zit dat het voor mij niet meer leuk is om er ook maar aan te beginnen. Maar je zult maar met allerlei intoleranties of allergieën rekening moeten houden. Ik geef het je te doen. Dan maar de streek recepten bekijken. Daar zie ik dat er voor mij tenminste, de meest onlogische ingrediënten worden toegevoegd. Zoals walnoten of rozijnen. De ‘oude’ streek gebonden toevoegingen ken ik eigenlijk wel. Zoals karnemelk, boekweit of oude kaas. Allemaal om de stamppot meer voedzamer te maken. Zeker op het platteland is het motto; Je moet een goed gevulde maag hebben wil je even vooruit kunnen.
In tegenstelling tot deze beweegreden van toen mag nu een andijviestamp niet meer zo gevuld zijn. Vetten en koolhydraten moeten worden gemeden. Allemaal niet zo goed voor de gezondheid. Hoe dan. Ik raak nog net niet in paniek. Hoe dan, als je voor een heel stel moet koken. Je kunt toch niet met ieders persoonlijke wensen rekening houden. Zeker niet met een éénpansgerecht als een stamppot. Eigenlijk wist ik al, voor ik het idee opvatte eens iets anders op tafel te zetten dan ze van me gewent zijn, dat ik toch weer zou afhaken. En toch maar voor mijn eigen basis recept van rauwe andijviestamp zou kiezen. Met de basis ingrediënten: Fijn gesneden andijvie, aardappelen, gerookte en uitgebakken spekjes, geraspte kaas, zout, witte peper en een scheutje azijn, melk en een klontje boter. Om de maaltijd compleet te maken voor ieder een stukje draadjesvlees, jus en een stuk rookworst. Daarnaast nog een schaal gemengde sla en smullen maar. En niets is er fijnen dan dat mijn tafel genoten uiteindelijk zeggen; Heerlijk! Lekker! Kortom de andijviestamp die de smaak heeft die ze verwachtten. Misschien ben ik wel heel erg eigenwijs maar al die nieuwe recepten? Ze zullen best smaken, maar wel erg anders. Ik blijk er het lef niet voor te hebben om ze op tafel te zetten.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
