Of je het nu wilt of niet, je voelt het. Het zit in de lucht. Spanning. Ja het is examen week.
De vorige week was het al merkbaar. Met een wit gezichtje komt ze binnen. De kamer zit vol visite maar zij was boven. Haar kleine zus is vandaag jarig. Om toch nog iéts van de feestelijkheden mee te krijgen heeft haar moeder net onder aan de trap geroepen dat ze nu toch echt een poosje naar beneden moet komen. Met haar gedachten nog bij wat ze net gelezen heeft ploft ze in de stoel naast oma. Die kijkt haar onderzoekend aan en vraagt hoe het gaat. Ze knikt alleen maar. Ze moet duidelijk even acclimatiseren. Oma springt op en zorgt dat haar kleindochter drinken en taart krijgt. Een groot stuk. Want een hard werkend meisje mag je best verwennen. Oma weet ze staat er goed voor. Het kind heeft altijd goede cijfers en is van dat soort wat niet tevreden is met een zesje. Wetend dat de cijfers die in de loop van het jaar behaald zijn ook mee tellen komt het zeker goed. Maar ze moet het nog wel even doen volgende week. Deze week is eigenlijk een vakantie week maar voor heel veel jongelui dus nu een blokweek.
Leve de WhatsApp
En nu is het zover. Elke dag staat er een examen op het programma. En oma’s agenda staat vol met aantekeningen. Ze heeft vorige week het meisje helemaal uitgehoord. Elke dag staat beschreven welk vak aan de beurt is. En of het heel belangrijk is om een voldoende te halen om uiteindelijk een mooi cijfer op de lijst te krijgen. Oma vindt het niks erg als er een gezonde spanning is. Maar het moet niet te gek worden. Eigenlijk hangt je leven er niet vanaf. Niet letterlijk nee maar het is toch wel fijn als een goede cijferlijst je de toegang geeft tot een studie die je heel graag wil. Dus even aan de bak. Elke dag wordt er tussen oma en kleindochter even geappt ’s Morgens om haar met het bepaalde vak, op geschreven in de agenda, succes te wensen. Bijvoorbeeld; Vandaag wiskunde. Duim voor je. Succes. Knuffels. Doeg. Zij appt steevast; Komt goed. En dan een hele serie Smileys met kusjes. Het komt dus goed. Leve de WhatsApp. Geen lange verhalen die alleen maar afleiden. Kort en lief even laten weten dat je meeleeft. Hoe fijn is dat. En aan het einde van de dag de vraag hoe het gegaan is. Oma verwacht een eerlijk antwoord en krijgt die ook elke keer. Het ging goed. Ze heeft dan inmiddels de antwoorden kunnen bekijken op het internet en is tevreden. Dat is wel een ding want bij twijfel geeft dat echt wel stres. Als je kijkt loop je de kans dat je de missers ziet. Ze is gewaarschuwd. Dat had oma vroeger niet. Wil ze dat echt. Vol overtuiging zei ze dat ze dat wel aandurft. Dus wordt er gecontroleerd. Tot nu toe gaat het goed. Nog een dag te gaan. Morgen de laatste beproeving Engels. Niets om tegenop te zien zo verzekerd ze oma. We gaan er voor.
Twaalf juni
En dan wordt het wachten. Slopend. Pas op twaalf juni komen de uitslagen. Nu weten ze al dat ze aan het einde van de middag gebeld worden als ze geslaagd zijn. Dus als op twaalf juni overdag de telefoon gaat vliegt er een schrik door het lijf van de wachtende examen kandidaat. Elk familie lid is nu al de wacht aan gezegd om die dag niet het lef te hebben om het telefoonnummer in te toetsen. Op straffe van niet aanwezig mogen zijn op het examenfeestje. Dus gaat er bij oma een sticker op de telefoon met het telefoonnummer van de kleindochter met dikke rode letters. Niet bellen. En ondertussen heeft de hele examen klas het druk met eerst het Gala. Alles moet worden geregeld om er piekfijn uit te zien. Of je nu geslaagd bent of niet. Het Gala is voor iedereen. En dan gaan de meesten van hen of vakantie vieren of aan het werk. Een volgend doel staat genoteerd. Het rijbewijs halen. En dat kost geld, dus aan het werk. En als ze geslaagd is wacht na een vakantie de nieuwe opleiding. Misschien verder van huis. Spannend. En oma? Zij blijft haar kleinkind steunen met of zonder WhatsApp.
Met vriendelijk groet juffrouw Raadgever
