Voor hem ligt een open geslagen krant. Met de pen die hij in zijn hand heeft trommelt hij op de tafel. Hij, een man van midden veertig, is al een paar jaar aan huis gebonden.
Tijdens zijn werk heeft hij zich lelijk vertilt en zit nu met behoorlijke rugklachten. Tegen over hem staat zijn vrouw de was te strijken als de deurbel gaat. Ze krijgen koffievisite. Snel schuift ze de strijkplank aan de kant en trekt de stekker uit het stopcontact. Het is een vriendin van vroeger die de kamer binnen komt. Ze besluiten samen in de voorkant te gaan zitten. De man blijft aan de grote tafel zitten. Hij groet maar dat is dan ook alles. Inmiddels weet de vriendin dat hij nooit veel praat en laat het zo. Samen hebben de dames genoeg spreekstof en al gauw zitten ze in een gezellig gesprek gewikkeld. Hun kinderen hebben op de zelfde school gezeten maar zijn nu inmiddels allemaal uitgevlogen. Sommige zijn zelfs al getrouwd. Opeens staat de man moeizaam op en loopt de kamer uit. Even later valt de achterdeur in het slot. Zijn figuur loopt voor het raam langs en ze kijken hem na. Zij zucht. Het valt niet mee om hem hele dagen om zich heen te hebben. Hij is nog veel te jong om thuis te zitten. O, ja hij rommelt wel wat rond en doet hier en daar een licht klusje, dat wel. Maar hij is toch wel heel veel binnen. Hij stoort zich eraan als zij de huishouding doet en daar hebben ze dan woorden over. Zo jammer. De vriendin biedt aan om wat boeken langs te brengen maar dat wijst ze resoluut van de hand. Nee hij houd niet van lezen. Doe maar niet. De stapel blijft toch onaangeroerd.
Nee, niets voor hem, lezen
Ze horen hem weer binnenkomen. Tegelijk kleppert ook de brievenbus. Wat gestommel in de gang en dan komt hij binnen met een stapeltje post. Hij loopt naar de kast en legt het zonder er in te kijken naast een grote vaas. Zij staat op en pakt de kopjes om nog eens in te schenken. Als ze naar de keuken verdwijnt laat ze de deur open en roept haar man toe :”Jij ook nog een bakje?” Hij bromt wat. De vriendin draai zich naar hem toe en vraagt hem nu zelf of ze wat boeken zal brengen om te lezen. Ook hij schudt het hoofd. Nee, niets voor hem, lezen.
Toch glippen ze er tussen door
Wist u dat er, ook in Nederland, een hele groep mensen is die niet kunnen lezen of schrijven. Dat wil zeggen dat er mensen zijn die het nooit hebben geleerd. Sommige zijn laaggeletterd. Deze mensen kunnen net genoeg lezen en schrijven om zich te kunnen redden in de samenleving. Je vraagt je af hoe kan dit. Iedereen is toch naar school geweest. Ja je hebt gelijk maar toch glippen deze mensen er tussen door. Ze zijn super handig om het te verbloemen. Het kan verschillende oorzaken hebben. Voor elke persoon weer andere. Vaak kunnen ze er niets aan doen. Bij ziekte bijvoorbeeld. Of heeft hun achtergrond veel invloed gehad of leerproblemen met allerlei verschillende oorzaken. Ook jonge meisjes en jongens rond de vijftien jaar. De grootste groep zijn mensen boven de vijftig. Schrik niet, het is zo’n dertienprocent van de bevolking. Totaal ongeveer anderhalf miljoen die moeite hebben met lezen en schrijven. Medeburgers en dit zijn niet alleen mensen die anders talig zijn en in ons land wonen. Stel eens voor hoeveel er te lezen valt. Elke dag weer. Gewoon al in je omgeving. In Winkels, aanwijsborden, formulieren die ingevuld moeten worden. Bijsluiters bij medicijnen. Informatie voor wat dan ook. De post. En folders met aanbiedingen. Het is zoveel dat het onmogelijk is om zonder te kunnen lezen zelfstandig in de maatschappij te staan. En toch zijn ze er. En de omgeving heeft het vaak niet eens in de gaten.
De aap uit de mouw
Niemand praat erover. De meesten schamen zich ervoor. En ze zijn bijzonder handig om confrontaties te omzeilen. Zoals bijvoorbeeld, zeggen dat ze woordblind zijn, nemen de formuleren mee naar huis om door wie dan ook te laten invullen , ze vertellen dat ze een heel lelijk handschrift hebben. Vul zelf maar verder in. Met een beetje fantasie!!! Hij houdt niet van lezen en doet alsof hij de krant leest. In werkelijkheid kijkt hij plaatjes en raad wat er bedoeld wordt. Wat zou het fijn zijn als iedereen die het aangaat de schaamte aan de kant kon zetten om geholpen te willen worden. Wat zou er een wereld voor ze open gaan. Hij/zij staat echt niet alleen. Er zijn echt wel mogelijkheden er is zelfs een Stichting Lezen en Schrijven. Iedereen die dit leest en iemand kent kom in actie alsjeblieft.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
