Al weken horen we het. Het klinkt als gekraak en geritsel en het komt uit de richting van de keuken. Elke keer kijken we elkaar aan maar geen van tweeën komt in actie. Beide spreken we onze gedachte niet uit en als het dan stil blijft gaan we weer over tot de orde van de dag.
Een paar dagen geleden was het weer zover. Vanuit de keuken komt een hevig gekraak. Deze keer springt manlief op om te gaan kijken. Zo te zien is er niks. Alle keukenkastjes worden open en weer dicht gedaan. Heel onnozel vraag ik over mijn schouder: ”Je denkt toch niet dat het muizen zijn he?” Als antwoord krijg ik wat gebrom. Als hij weer bij me in de kamer komt zitten zegt hij verbolgen “Jij zegt het.” Nu, ik ben me van geen kwaad bewust en reageer dan ook met dat ik het niet bedacht heb. Moet je je voorstellen muizen in je keukenkastjes die de pakken met koekjes open knabbelen en er een geweldige puinhoop van maken. Feest. Helaas, kaas kan ik ze niet aanbieden want die bewaren we altijd in de koelkast. Maar toch. Niemand wil muizen in huis. Ook wij niet. Wat gaan we doen. Muizen vallen zetten of gif strooien. Beide volgens ons geen echte oplossing waar we op zitten te wachten. We besluiten eerst maar eens de plinten onder het aanrecht weg te slopen om te kijken of we ook sporen van muizen kunnen ontdekken. Een hele klus maar we willen van het geritsel en gekraak af. Helaas we ontdekken niets geen muizen keutel te bekennen.
Moet het dan toch een val of gif worden
We kijken het nog een weekje aan. Eerst heeft een ware wolk van vliegen bedacht om bij ons te gaan inwonen. Ongenodigd zwermden ze elke keer, als we het lef hadden een deur open te doen, ‘gezellig’ met ons mee naar binnen. Op één dag hebben we geloof ik zeker wel ruim twintig van hun pootjes af geslagen. Een hekel aan vliegen en muggen heb ik niet. Wel aan de vieze bruine stippen die ze achter laten, in keurige rijtjes op elk plekje waar ze neer strijken. En niet te vergeten de wandelingen over het TV scherm als ik mijn TV serie zit te kijken. Zo irritant. Dus hebben we twee van die vliegenmeppers gekocht met een batterijtje om de onverlaten uit de weg te ruimen. Nu moet ik je vertellen dat ik in mijn dromen achter elkaar die beestjes uit de lucht vis, maar wakker, is niets minder waar. Ik krijg met geen mogelijkheid een voltreffer in één keer voor elkaar. Gefrustreerd sla ik met het ding in de rondte. Helaas. Het gevolg is dat wanneer we weer een aanval hebben manlief op staat en triomfantelijk zegt:” laat mij maar even”. Zo van: jij krijgt ze toch niet te pakken. En jawel hoor hij plukt ze zo uit de lucht. Het ding knettert even en dan denk je dat het einde verhaal beestje is. Nee dus. Dat lijkt zo. Als je ze niet direct met een tissue verwijdert is het niet ondenkbaar dat na een klein poosje en tot onze verbazing, het beestje zijn pootjes laat trillen om even later zijn vlucht te vervolgen. We hebben deze zomer dan ook een hele strijd geleverd om vlieg vrij te kunnen zitten binnen.
Ik schiet in de lach, want ik heb nog nooit zo’n doorzichtige muis gezien
We zijn nog maar amper bekomen van onze vliegenplaag en nu dit geritsel. De oplossing is zo stom. Dit geloof je niet; Sta ik gisteravond een bakje koffie in te schenken en hoor achter me weer het geritsel. Heel duidelijk. Langzaam draai ik me om met de gedachte: zo en nu heb ik je. Maar als ik een muis verwacht had nou dan had ik het mis. Helemaal niks muis. Voor mij in de afvalbak voor het plastic ontvouwt zich het hardplastieken bakje van de aardbeien. Vanmiddag in elkaar geknepen in de bak gegooid. Ik schiet in de lach, een doorzichtige muis. De afvalbak voor plastic staat nog niet zo lang in de keuken. Super handig zeker. Maar zo blijkt wel even wennen. De bak geeft geluid dus. Wanneer we nu het geritsel horen hoeven we gelukkig niet weer de keuken te slopen om naar muizen keutels te zoeken. Een voordeel. Onder de kastjes is het nu schoon dat hebben we gelijk maar even aangepakt.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
