Aan de voordeur een slinger met de letters HARTELIJK GEFELICITEERD MET JE ZWEMDIPLOMA. Eindelijk, het is gelukt.
Op de tafel staat een taartdoos. Je weet wel zo een met een doorzichtige kap. Gelukkig dat alles eronder paste want ik heb in mijn enthousiasme weer eens flink uitgepakt.
Het is erg warm buiten. Met koelelementen onderin een grote tas en stroken aluminiumfolie hoop ik dat mijn pronkstukje heel is overgekomen. Als ik de kap optil zie ik tot mijn opluchting dat het er nog prima uitziet. Het feestvarken is laaiend enthousiast over het resultaat. ”Kijk mam, zo’n taart, daar heb ik van gedroomd” roept hij. Een golfende blauwe zee met daarin vier dolfijnen. Twee springers en twee duikers. Op zijn knieën gezeten zit het kind ongeduldig te wachten. Vandaag mag hij de figuurtjes eraf halen. Heel voorzichtig pakt hij een van de vissen tussen duim en wijsvinger vast. Voorbereid om een prachtige grote dolfijn uit het water te trekken. Eerst zet hij grote ogen op want wat houd hij in zijn hand? Alleen de boven kant van de vis. Vlug pakt hij de staart van de andere vis, trekt en ervaart hetzelfde. Nu heeft hij alleen de andere helft van de vis in zijn hand.
Waar niemand op bedacht is gebeurt. Het jochie steekt de beide delen omhoog en roept: “Dit noem ik nog eens een ander voor de gek houden. Waar is de rest van de vissen.” Vragend kijkt hij me aan. “Van jou hoef ik nooit meer een taart. Jij maakt de helft maar. Dit is zo niet leuk!” benadrukt hij zijn teleurstelling. Lachend leg ik hem uit dat alle taarten zo gemaakt worden. Dat het lijkt alsof de vis in de taart duikt en dat geen enkele bakker er een hele vis in stopt. Als ik hem laat zien dat er wel degelijk twee hele vissen zijn maar dat ze door midden gesneden zijn begint hij van de visjes te snoepen. De rest van de taart is met chocolade en crème gevuld. Speciaal de wens van het feestvarken. Gelukkig ebt de teleurstelling bij het proeven van de rest gauw weg. Hij komt me een knuffel geven en zegt. “Je hebt me echt gefopt hoor. Gelukkig hebben we een foto van de taart en daar staan wel alle vier de dolfijnen op.” Toch nog een tevreden kind. Hij moest eens weten hoeveel werk ik gehad heb om er een plaatje van te maken.
Allergie, dik opgezette handen en jeukende voeten
Regelmatig maak ik een leuke taart. Het bakken van de basis is niet zo’n grote klus. Wel het versieren. Al een dag van te voren begin ik met het maken van de thema figuurtjes. 3D wel te verstaan. De laatste tijd werk ik met fondant maar eigenlijk is marsepein van een gemakkelijker structuur om mee te werken. Helaas is mijn ervaring met marsepein één om nooit te vergeten. Ondanks dat ik met handschoenen werk ben ik waarschijnlijk toch teveel in contact gekomen met de marsepein. Ik koop namelijk altijd wit en kleur het zelf met een eetbaar verfje. Als alles geverfd is creëer ik de thema figuurtjes. Uren ben ik soms bezig tot alles er zo uitziet als ik het hebben wil. Het is meestal al laat als ik tevreden in mijn bed kruip.
Ook toen die keer. ’s Nachts merk ik dat mijn handen jeuken maar probeer er niet op te letten en val toch weer inslaap. Als ik de volgende morgen naar mijn handen kijk zie ik dat ze helemaal opgezet en gevlekt zijn. En niet alleen mijn handen ook mijn voetzolen jeuken en zien er net zo gevlekt uit. In eerste instantie heb ik niet in de gaten dat het hier om een allergische reactie gaat. Maar als het erger wordt begin ik met toch wel af te vragen wat het is. Het is weekend dus naar de dokter gaan stel ik nog maar even uit. Maandag is hij de eerste als het tenminste nog nodig is. En het is nodig. De vlekken worden steeds feller en het jeuken is ook niet minder geworden. De dokter bevestigd dat het een allergische reactie is en vraagt wat ik anders heb gedaan dan anders. Als ik vertel dat ik met marsepein gewerkt heb vraagt hij of het echte marsepein was of van het goedkope goed. Oeps. De man heeft ervaring blijkbaar. Ik word met een pilletje naar huis gestuurd. Bij de deur raad hij mij aan om in het vervolg niet meer te snoepen van die onechte marsepein. Ik ben me van geen kwaad bewust. Thuis gekomen ga ik eens goed de verpakking van mijn marsepein bekijken. Ik heb ze bij de groothandel gekocht in de veronderstelling dat het goed is. Uit voorzorg mik ik het hele handeltje in de Kliko. Jammer want het heeft wel een paar centjes gekost. Nu werk ik dus bijna altijd met de mier zoete fondant.
Er zijn nog heel wat mooie taarten weggebracht. Inmiddels zijn mijn taarten een beetje dooreten. Ik bedoel dat er nu andere wensen zijn voor bij de koffie en de limonade. Voorlopig even geen fondant taarten meer. Wat de marsepein betreft. Ik heb er toch nog wel wat mee gewerkt. Heel voorzichtig met handschoenen aan. Het kleuren van de marsepein, daar heb ik me niet meer aan gewaagd. Misschien dat het kneden de allergie heeft opgewekt maar ik heb er geen last meer van gehad. De taarten zagen er allemaal weer gelikt uit al zeg ik het zelf. Dus heb je een feestje in het vooruitzicht. Probeer ook eens zo’n leuke thema taart naar eigen wens te maken. Het is zo leuk om te doen. Succes.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
