De uitgekozen kunst in het straatbeeld kan niet altijd op ieders bewondering rekenen.
Ze zijn er altijd al geweest, Beelden en Standbeelden in Nederland. Soms lopen we er zomaar aan voorbij en een andere keer blijven we vol interesse staan kijken naar wat een imposant gevaarte of klein beeldje er in ons blikveld verschijnt. Ik heb geen idee hoeveel beelden en beeldjes er in Nederland staan. Er zijn vele redenen waarom er op duidelijk zichtbare plekken zoals, voor het gemeente- of stadhuis, op pleinen, bruggen, viaducten en parken beelden worden geplaatst. Beeltenissen en abstracte beelden. Vaak als herinnering aan of ter ere van. Maar ook soms puur voor de verfraaiing van de omgeving. Niet te verwarren met monumenten.
De opdrachtgever is vaak een provincie of gemeente
Nu wil ik niet alle gemeenten en provisies over één kam scheren, maar sommige maken het wel heel bond. Letterlijk en figuurlijk, veel en kleurrijk. De kosten zijn helaas in verhouding met wat er soms staat niet te rijmen en komen meestal voor de gemeenschap. Niet dat deze er dan ook in mee mag kiezen want alles is meestal al in kannen en kruiken voordat er ruchtbaarheid aan gegeven wordt dat er iets geplaatst gaat worden. Het komt zelfs voor dat de plaatsing zonder tamtam, en dan bedoel ik een onthulling met alles erop en eraan, pas in de media bekend wordt als het al helemaal afgerond is. Het lijkt de laatste tijd ‘mode’ te zijn om overal beelden te plaatsen. Helaas geeft niet elke plaatsing van een beeld ook een meerwaarde aan de omgeving. Er komt dan zelfs protest en moet er een aanpassing komen.
De oudere beelden zijn over het algemeen van personen. Zoals sommige leden van het koningshuis, staatslieden, zeehelden, dichters, hoogstaande burgers. Allemaal mensen die iets met de historie van ons land te maken hebben gehad. En ja het waren echt geen lieverdjes. Lees de historie maar er kleeft aan veel verhalen bloed. Hele discussies zijn er al geweest. Moeten deze standbeelden verdwijnen ja of nee. De meningen blijven verdeeld en de beelden staan er nog steeds, natuurlijk het is onze geschiedenis. En geschiedenis kun je en hoef je toch zeker niet te slopen of te laten verdwijnen. De beelden vertellen de geschiedenis en verder hoeven we er niets mee.
Beelden zijn het ongeschreven boek
In de ene gemeente staan al jaren grote beelden. Of nog niet zo lang een opstelling grote fel gekleurde beelden. Een andere gemeente kiest voor een klein beeldje. Bijvoorbeeld Bartje in Assen en het jongentje met de duim in de dijk die de stad Haarlem zo van een overstroming redde. Bijna iedereen kent de verhalen. Er komen steeds meer standbeelden en beeldjes bij in Nederland ieder met weer een verhaal. Ook gaat het wel eens verkeerd zoals bijvoorbeeld bij de uitspraak van een opdracht. De kunstenaar begreep de uitspraak verkeerd. Dan wordt er in plaats van een beer, waarmee een wildzwijn van het mannelijke geslacht bedoeld wordt, een spelende bruine beer geleverd. Foutje maar de kosten zijn gemaakt en de beren staan te pronken. Er komen steeds meer beelden van sport-, zang- en muziekhelden bij. Deze vind je niet alleen in een wassenbeeldenmuseum maar ook op straat.
Een dag besteden aan een deel van de beelden die ons land rijk is levert je verrassende verhalen op. In verschillende steden wordt er een route langs de belangrijkste beelden uitzet, met of zonder een gids. Hebben we ook nog de tijdelijke beelden exposities met een thema. Beelden gecreëerd in zand of uitgehouwen in ijs, steen of hout. Alles het bekijken waard. Kruip eens ter voorbereiding achter je PC en je vind een keur aan mogelijkheden. Heel veel zoek- en kijk plezier.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
