Wonen in een straat doen we bijna allemaal. In een straat in een dorp is wat anders. Maar weten we ook wat er in die straat gebeurd. Een gemiddelde lange straat. Het verkeer komt met een matig gangetje voorbij, niets bijzonders. Als je echt om je heen kijkt en oplettend bent zal je merken dat er heel veel in de loop der jaren in die straat de revue passeert.
Er is geen supermarkt, ook geen andere winkel. Wel woont er een begrafenisondernemer, is er een kerk , een dierenarts, een huisarts en een dorpshuis. Met aan de overkant een opstelling van klimtouwen en rekken voor kinderen. Niets bijzonders zou je denken. Er was ook een kinderboerderij met een ezel en een krijsende pauw. Een volière met veel mooie vogels maar tijden veranderen en de dieren hebben plaats gemaakt voor een levensgroot schaakbord meestal zonder stukken. Er om heen een pad met lantaarns en een paar banken. Een enkele keer, alleen bij mooi weer zit er een heer met zijn pijp, de stok stevig in de hand. De bedoeling is dat het een hangplek voor ouderen is maar meestal blijft het bij die ene heer met pijp en wandelstok.
Alles komt voorbij, ook in deze straat
Blijdschap over de geboorte van een tweeling en nog drie andere kinderen. Aan verschillende huizen werden de Blauwe – of Rose vlaggetjes opgehangen. Zo kon iedereen zien dat de buurvrouw binnenkort achter de kinderwagen zou lopen. Bij een huis had duidelijk de ooievaar het grote raam gebruikt om zijn last af te leveren. Vier stelletjes gingen trouwen. Wit versierde huizen met aan de voorbijganger het verzoek om vooral het bruidspaar niet te storen of juist te storen. Een huwelijksjubileum met een stopbord voor zestig jaar en dan hebben we nog de Drie Sara’s en een Abraham die op een gegeven moment hun opwachting in de verschillende tuinen hebben genomen. Tot grote hilariteit van de buurt. O, was jij ook al vijftig. Een groot verraad, dit had de persoon in kwestie graag nog even voor zich gehouden. Gezegd moet worden dat de feestjes zoals hierboven over het algemeen binnenkamers en alleen met familie werden gevierd. Geen feest voor de buren.
Sinds een paar jaar mogen we rond Kerst een enorme kerstman in de straat verwelkomen zijn kleine vriend kruipt langs een touw het dak op. Eén week in het jaar hangen de dorpsvlaggen aan veel huizen te wapperen en vind er een grote verkleedpartij plaats. Dan is er feest. Niet in de straat. In het dorp. Ook van verschillende huizen wappert regelmatig de driekleur als er feest is bij de Koninklijke familie . Halfstok op 4 mei en voluit op 5 mei. Een heel gewone straat dus.
Zijn de verwachtingen soms te hoog
Ook is er verdriet en rouw zoals in elke straat. In deze straat is het wel heel veel. De afgelopen jaren zijn er elf buren overleden met daarbij op geteld drie achterburen wordt het vijftien. U hebt gelijk het is een straat waar de bewoners al jaren wonen. Vanaf de nieuwbouw dus. De meeste buren zijn dus inmiddels op leeftijd. Dat zorgt er ook voor dat er veel “oud zeer” is. Men weet teveel van elkaar. Buren praten niet meer met elkaar. Omdat…ja waarom. Meestal zijn ze het zelf al vergeten maar blijven het stug volhouden. Nieuwe buren proberen het nog wel eens. Zo kregen de bewoners van de straat met oud -en nieuwjaar van een buurvrouw eigen gemaakte nieuwjaar rolletjes een nieuwjaar wens. Een leuk gebaar maar er is volgens zeggen niet één buurvrouw geweest die iets terug heeft gedaan of gezegd dat ze lekker waren. Een zeer teleurgestelde buurvrouw dus. Toch heeft ze het nog een tweede kans gegeven. Helaas ook zonder resultaat.
Dorpshuizen of buurthuis
Je kunt wel zeggen dat de straat niet overgeslagen is in het verwerken van emoties. Je zou denken dat het de buren een beetje dichter bij elkaar zou brengen. Helaas dat is niet zo. Nog elke avond gaan de gordijnen pot dicht. Nog elke dag blijft het bij een hallo of goedemorgen en niet eens van iedereen. Ondanks dat men weet van ziekte of ongemak; ieder gaat zijn eigen weg. Vraag er niet naar je krijgt steevast het antwoord : Daar bemoei ik me niet mee er zijn instanties voor of de kerk. Zo jammer. Wonen op een dorp is niet altijd zoals je het verwacht of zijn de verwachtingen te hoog. Gelukkig zijn er de dorpshuizen waar je binnen kunt vallen wanneer je maar wilt. Koffie is er altijd en wellicht een luisterend oor.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
