Helaas moest het via een rechter. Dat dan weer wel. Wat waren we trots dat ons land gas in de grond had waar we allemaal ons voordeel uit konden halen. Het gas bracht werkgelegenheid en geld. En warmte in de kachels en fornuizen.
Net als met de opkomst van de kolenmijnen in de periode 1900 – 1930. Tot in de jaren vijftig bracht het voor de mannen in Limburg hun inkomsten bron. Daarvoor moesten ze wel diep onder de grond de mijnen in om kolen te delven. Met alle gevolgen van dien. Ongeveer een kwart van de mannen kreeg een longziekte. Zij werkten in de mijn waar steenkool bewerkt werd en de stof die bij het breken vrijkwam werd door hen ingeademd. Toen de mijnen tussen 1969 en 1974 werden gesloten ontstond er een grote werkeloosheid en armoede in deze provincie. Ook hier, de kolenmijnen brachten werkgelegenheid en geld. En warmte in de kachels en fornuizen. Beide energie bronnen brachten heel Nederland een bloeiende economie.
Een ver van mijn bed show of toch niet
En dan de berichten over aardbevingen in Groningen. Het gevolg van de gaswinning daar. Na de eerste beving in 2012 zijn er al heel wat kleinere schades gerepareerd is ons verteld. Maar dat is, zo blijkt, een fractie van wat er nog moet gebeuren. En dan op 8 januari 2018 om klokslag drie uur is er weer een grote aardbeving. 3.4 op de schaal van richter.
In de hele provincie wordt het gevoeld. Nu een paar weken later gaan we op een familie bezoek in een van de kleine dorpjes in het getroffen gebied. Rijdend door de provincie Groningen krijgen we een gevoel van spanning. Met de telefoon gesprekken en de informatie via de media in ons hoofd zijn we alert op wat we gaan zien.
Het prachtige vlakke land heeft ondanks het waterige zonnetje, iets treurigs. In de verte zien we een statige boerderij op doemen. Dichterbij gekomen slaat de schrik ons om het hart. Niks ‘statig’ meer. Rondom het gebouw stijgers en steunblokken. Overal liggen stapels stenen. De muren rond de sponningen van de ramen en deuren vertonen grove kieren. Wat is dit erg. Verderop een zelfde aanblik. De boerderijen zijn verlaten. Rijdend door de dorpen zien we om ons heen overal scheuren in muren en kapotte ramen. Schuren afgedekt met dekzeilen. Dit is nog maar de buitenkant!
Binnen is het een ander verhaal. Letterlijk en figuurlijk
Aangekomen op de plaats van bestemming zien we tot onze vreugde dat het huis er aan de buitenkant goed uit ziet. Eenmaal binnen is het een ander verhaal. Letterlijk zijn de scheuren langs het plafond en de sponningen van de binnendeuren.
Nieuwe scheuren want de andere zijn onlangs hersteld. Figuurlijk het verhaal; Ons wordt verteld; “Als er een grote beving is ervaar je dat alsof er een vrachtwagen door je huis heen dendert. De eerste keer was het ’s avonds. Het serviesgoed rammelde de kasten uit. Het was doodeng. Je schrikt vreselijk al dat lawaai. Eerst weet je niet wat je moet doen. Dan zie je dat iedereen op straat staat dus gauw naar buiten. Als de eerste schrik weg is komt het besef dat het een aardbeving was. Sinds die eerste schok zijn er steeds kleine schokjes voelbaar. Dat is heel raar. Stel je voor je ligt op bed en ineens schud het. Als je alleen bent en kun je dus niemand de schuld geven dat hij of zij het schudden veroorzaakt. Weet je wat zo vervelend is. Nu hebben we weer schade. Nu moeten we weer opnieuw aan de bel trekken. Weer al die instanties af. De meesten hebben nog niet eens de vorige schade rond. Als je alleen bent is het best lastig om alles weer rond te krijgen. ”
Luisterend naar dit verhaal komt bij ons het besef toch wel binnen dat hier een groep mensen is die schade lijd van iets waar we allemaal gebruikt van maken. Gas.
Dat oorzaak en gevolg niet los van elkaar mogen staan is duidelijk. De echt hulp laat schandalig lang op zich laat wachten. Oorzaak de eeuwige discussies en bureaucratie over feiten. Het gaat hier om meer dan alleen materiele schade. Wanneer gaat de gene die dankzij de gaswinning de portemonnee goed gevuld heeft zijn/haar verantwoording nemen. Heel ons land genoot de voordelen van het gas en van de groeiende economie.
Stel dat Nederland er uitzag als een lichaam
Is iedereen zich ervan bewust dat Groningen een deel van het lichaam van Nederland is. Groningen is een deel van de kop van ons land. Ergens in mijn daagt bij mij de zin; Als het koppie niet wil staat het lichaam stil en als één deel lijdt, lijden alle delen toch. Heren kom alstublieft op korte termijn met goede maatregelen om de schade op te lossen en zo mogelijk erger te voorkomen. Niet alleen met woorden maar ook met daden. De NAM moet de huiseigenaren in Groningen per direct de waarde vermindering van hun huizen vergoeden. Dat is een beginnetje. Maar krijgt iedereen dat of moet je zo alert zijn dat je je op tijd meldt en anders gaat het aan je voorbij. Hoeveel formulieren moeten hiervoor weer ingevuld worden. Ik wens, zeker na wat ik met eigen ogen gezien en gehoord heb iedereen die hiermee te maken heeft heel veel sterkte toe. En alle anderen laat de Groningers merken dat het niet zij is, maar wij.
Met vriendelijke groet Juffrouw Raadgever
