Maar moeten we er nu zo krampachtig mee omgaan als ons in de media voorgeschoteld wordt

Foto: Ede.nieuws.nl

Een tekenbeet kan iedereen overkomen. Maar beter is nog dat je een tekenbeet probeert te voorkomen. Het type teek dat de bacterie kan overdragen komt in Nederland steeds vaker voor.

In de landelijke media wordt er op dit moment weer veel aandacht aan besteed. En terecht, want als je besmet wordt heeft dit hele nare gevolgen. Gelukkig is niet elke teek drager van de gevreesde bacterie die de ziekte van Lyme en zoals afgelopen week bekend werd ook hersenvliesontsteking kan veroorzaken. Geen grapje dus. In een heel vroeg stadium kan de besmetting met antibiotica behandeld worden. In ieder geval op de Hoge Veluwe en rondom Ede is de hoogste concentratie van besmette teken. Ook zijn in andere teekrijke omgevingen zoals in bos, heide en duinen de laatste tijd meer besmette teken gevonden.

Hoe het werkt; de bacterie kan zich in herten, zwijnen en reeën vermeerderen zonder dat deze dieren ziek worden. Wanneer een teek zich voedt op zo’n geïnfecteerd dier, wordt de teek besmet. Deze teek kan dan op zijn beurt weer jou of je huisdier besmetten. Als de besmette teek minimaal 24 uur op de huid zit zal het voldoende tijd hebben om de bacteriën achter te laten. Het is dus wel belangrijk dat je na een wandeling even goed controleert om zo snel als mogelijk is de teek te verwijderen. Als er een bult op de plaats van de beet komt zegt dat gelukkig niets over het wel of niet ontwikkelen van de ziekte van Lyme. Een rode plek rondom de beet, zoals je dat bij mensen ziet, zie je niet bij je hond of kat. Wat betreft je hond, hou wel in de gaten of hij zich anders gaat gedragen. Het meest komt gewrichtsontsteking voor. Dat uit zich in plotselinge kreupelheid en pijn aan meerdere gewrichten.

Ondanks een tekenband en anti vlo en teken druppeltjes heb ik zelf al zo ontzettend veel teken bij mijn honden weg gehaald. Het ene jaar meer dan het andere, dat wel. Eerlijk gezegd, als je redelijk vaak een teek uit de vacht van je hond weet te vissen ga je er wat gemakkelijker mee om. Niks pincet en alcohol; een papierenzakdoek eromheen, je nagels stevig rond de kop van de teek in de huid van de hond drukken en als een soort pincet vast zetten, dan een beetje draaien, een rukje en ‘Tsjakka’ de teek zit spartelend in de zakdoek. Om het taaie kleine ongedierte niet nog een kans te geven schud ik hem meestal in de WC en spoel hem door. Of in het bos; de zakdoek dubbelvouwen met de teek erin en op een steen, op de grond leggen, stampen maar. Opgeruimd staat netjes.

Maar moeten we er nu zo krampachtig mee omgaan als ons in de media voorgeschoteld wordt. Maar niet meer het bos in te gaan. Wel een beetje erg overdreven. Die beestjes zijn er altijd al geweest. Vooral voor de honden bezitters die, als het goed is regelmatig een fixe wandeling in het bos maken, zullen zich niet laten tegenhouden neem ik aan. Voorzorgsmaatregelen nemen is niet zo moeilijk. Draag, ook in de zomer lange mouwen en een aangesloten hals, een lange broek, sokken en dichte schoenen. Een hoedje of pet in een dicht beboste omgeving is een aanrader. Teken vallen niet uit bomen maar omdat je zelf de takken aanraakt pik je ze op. Nog niet zo lang geleden was ik dagelijks te vinden op een van de helaas weinige plekken in het bos of op het veld, waar een loslopende hond mag. Trainen met de hond, heerlijk. Een prachtige jachthond die graag voor me wilde werken. Als pup zag je al dat hij een aangeboren talent had voor het apporteren. Wat een plezier geeft het als zo’n beestje precies doet wat jij hem opdraagt en geleerd hebt. Natuurlijk het vergt veel geduld en vertrouwen. Steeds een stapje verder. Uiteindelijk is het zover dat je de hond aan het begin van het bos neerzet om hem vervolgens de dummy te laten halen die je eerder verderop hebt verstopt Geweldig om te zien hoe jou hond met een precisie zigzaggend de omgeving afzoekt tot hij op de dummy loopt en er triomfantelijk mee terug komt om zijn beloning te halen. Op zo’n moment ben je er zelf echt niet steeds van bewust aan hoeveel gevaren jij zelf en je hond blootstaan. Toch is het zo. Maar om me nu het plezier van een ontspannen boswandeling of training met de hond te laten ontnemen door angst voor teken, nou nee; dan zijn er grotere gevaren in en om onze mooie natuur. Alert voor een klein of groot gevaar moeten we altijd zijn toch.

Vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen