Grote opluchting. Onze Koning is een mens!? Na het interview op 26 april, blijkt dat er personen zijn die tot deze schokkende conclusie zijn gekomen. Hoe is het mogelijk. Nu pas. Zowel op de radio als op de tv verheugt men zich uitgebreid over dit feit.
Tot opluchting van velen is het diner met 150 andere jubilarissen ook goed verlopen. Allemaal zenuwen voor niets, de koning Willem Alexander en de koningin Maxima zijn mensen.
Nu de feestelijkheden voorbij zijn en ieder voldaan terug kijkt beginnen de verdere uitwerkingen van de voorbereidingen voor 4 en 5 mei, zichtbaar te worden. Hier en daar wordt een extra versiering op gehangen en de programma’s worden uitgewerkt. V R I J H E I D het lijkt wel of het elk jaar een zwaardere belading krijgt. De ellende van zoveel mensen in oorlogsgebieden, ligt als een loden last op ieders netvlies. Ja het lijkt erop dat de wereld nog niets heeft geleerd.
Er zijn steeds minder mensen die de verschrikkingen in ons land zelf meegemaakt hebben. Wel hun kinderen kunnen nog vertellen over de verhalen van hun familie. Maar die komen zo langzamerhand steeds meer tot de conclusie dat ze door ouders met een behoorlijk trauma zijn opgevoed. Trauma’s ontstaan door angsten voor geweld en dood en honger. Hoe gaan ze hiermee om? Hoe vertellen zij het weer aan hun kinderen en kleinkinderen?
Er zijn veel boeken over die vreselijke tijd. Geschreven tijdens of na de oorlog, met maar een doel, vertellen wat er gebeurt, met heel gewone mensen, tijdens een oorlog waar het gaat om macht en verdrukking. Waarin net zulke mensen als u en ik het slachtoffer worden van, wat later blijkt, onzinnige veel leed.
Ik noem er maar een paar uit de lange lijst. b.v.
Het dagboek van Anne Frank, schrijfster Annelies Marie Frank, 1940 Het Joodse meisje dat de oorlog niet heeft overleefd.
Oorlogswinter, schrijver Jan Terlouw, 1972. Een verhaal wat gaat over de gebeurtenissen rond een 15-jarige jongen tijdens de oorlog. Hij gedraagt zich al behoorlijk volwassen.
De Hofleverancier, schrijver Chris Ouboter, 2014. Een waar gebeurt verhaal van zijn schoonvader. Toen een jonge soldaat van 22 jaar in de eerste meidagen van 1940 op en rond de Grebbeberg in Rhenen en daarna. Bij overlevering verteld. De belevenissen gezien vanuit de jongen.
Alle drie de boeken hebben maar één boodschap; Vertel het door. Het mag nooit weer gebeuren.
En daarom het is goed om elk jaar weer op 4 mei de mannen en de vrouwen, de jongens en de meisjes te gedenken die voor de vrijheid het leven lieten. Op de avond van 4 mei hangen in Nederland de vlaggen halfstok als blijk van eerbied en respect voor de doden. De periode waarin de vlag halfstok hangt duurt van 18.00 uur tot zonsondergang. De vlag die gebruikt wordt is de Nederlandse driekleur zonder wimpel. Op 4 mei blijft de vlag halfstok hangen na de twee minuten stilte en wordt niet in top gehesen.
Op 5 mei mogen de vlaggen vrijuit wapperen.
De discussie om elk jaar, op 5 mei een vrije dag te hebben laait weer op. Zoals Gerdi Verbeet zegt namens het Nationaal Comité 4 en 5 mei; vrijheid moeten we met z’n allen vieren. Want, vrijheid spreekt niet vanzelf.
Op 4 mei ben ik om 20.00 uur 2 minuten stil. U ook?
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
