Woke Het gaat hier in Frankrijk nergens anders over.
Al is het al dagen achter de rug, men blijft erover bezig. Nog nooit heeft het er zo slecht voorgestaan en er is nauwelijks hoop voor de toekomst. Ik ken de Fransen als een realistisch volk. Fel ook als het moet en trots op de natie. Maar nu is er toch echt wat aan de hand.
Het gaat niet over de voorgestelde verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd van 62 naar 64 jaar. ‘Jamais’, nooit dus zegt men hier. Is het dan racisme of ‘woke’ zoals in Nederland bepaalde kringen dit noemen. Arjen Lubach herintroduceerde dit begrip volgens mij.
Woke is een anglicisme voor bewustzijn van de samenleving, het wordt nu in verband met de slavernij discussie nogal veel gebruikt. Nee, geen racisme of woke dat de Fransen nu tot wanhoop drijft.
Dat Mbappé die strafschop miste tegen Zwitserland had iedereen kunnen overkomen. Hij durfde die in ieder geval te nemen. Al mag je dat van iemand die 18 miljoen per jaar aan salaris vangt wel verwachten, zegt de Fransman erbij. Woke? Corona dan? Besmettingen lopen op, mondkapjes zijn binnen verplicht en op straat hebben de meeste Fransen het ook voor de mond. Nee, ‘ce qui est possible’, wat kan er wel zegt de Fransman.
En dat Macron de zorgsector verplicht heeft zich te laten vaccineren heeft alleen maar de vaccinatiegraad verhoogd. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit allemaal hoor van een 58-jarige gepensioneerde politieman die gevaccineerd is en zo te zien Afrikaanse roots heeft (woke, dat vraag je niet natuurlijk). Hij vindt de afgelopen Tour de France een ‘catastrophe’, een woord dat hier veel wordt gebruikt, ook voor de politiek trouwens. Wat wij in Nederland een zootje noemen, woke. Slechts winst in die Tour in de eerste etappe van Alaphilippe en pas op de achtste plaats in het eindklassement een landgenoot, Guillaume Martin. Wie? Zelfs een Australiër en Kazach gaan hem nog voor.
Woke, dit zijn niet mijn woorden
René Verhulst
