Donderdag 11 MEI 2017 Drie stralende dames staan daar op het podium helemaal in Kiev. Vol vertrouwen komen de eerste noten. Hoe vaak hebben ze dit lied nu al gezongen en hun verhaal verteld. Light and Shadows wordt, wat mij betreft door drie gouden keeltjes gezongen.
Zoals ze daar in hun prachtige outfits van blauwe glitters staan. Ieder haar eigen stijl. Compliment aan degene die dit voor hun uitgezocht heeft. Top. Mooi, stijlvol, maar dat is mijn mening. Wat zal hun moeders trots zijn! Tussen alle andere landen zijn ze een verademing. Alhoewel er best wel meerdere kanshebbers tussen zitten. Maar natuurlijk, hoe chauvinistisch kun je zijn, OG3NE gaat goed, ja, toch! Zeker als het aan de beide de heren Nederlandse verslaggevers, Jan Smit en Cornald Maas ligt. Hun verslag is onmiskenbaar gekleurd te noemen wat de andere deelnemers betreft. Of het is even naast de boot zingen, of het is rondweg slecht, die dansers hadden niet gehoeven en de stijl van de haardracht is ook maar zozo. Nee, dan ‘onze’ drie dames. Gelikt. Hopelijk is het genoeg.
Als de laatste noten van de Eurovisiesongfestival tune nog in onze oren klinkt is daar vanuit Kiev Cornald Maas; Hoera, de eerste ronde zijn ze in ieder geval door. Het rode hoofd van de spreker, oorzaak spanning of het glaasje wijn, getuigen van groot meeleven van de heren daar. Spannend ja dat, was het wel. Verdikkeme weer pas als een van de laatsten genoemd. De gezichten van de dames spraken boek delen, pff die spanning, en dan de ontlading. Gelukkig was de camera op tijd om ons daar deelgenoot van te maken. Super blij. Daar doe je het toch voor.
En dan, in de studio in Nederland het commentaar van Tania Kross, operazangeres en Gerard Joling, ervaringsdeskundige. Prachtig om twee mensen met zulke verschillende meningen naast elkaar te zetten. Na enige discussie bleken de dames loepzuiver. O, ja Gerard had het steeds over meiden. Goed bedoeld maar toch jammer.
Tussen de halve finale en de finale zat, 14 mei. Moederdag. Voor Lisa, Shelley en Amy, een tweeling en hun oudere zus vast een bijzondere dag. Dit jaar geen ontbijt bij moeder thuis. De dames zijn allemaal “uitgevlogen”. En dat niet alleen. Wat een verrassing dat ook hun moeder daar ineens in Kiev voor ze staat. Tijdens de finale hebben ze de longen uit hun lijf gezongen. De emotie spatte ervan af. Ze wisten hun moeder daar ergens in de zaal. Door de vakjury werden ze beloond met een vijfde plaatst. Geweldig. Helaas kunnen de mensen, uit de zoveel oosterse cultuurlanden OG3EN niet echt waarderen. De uitslag kennen we. De 11 plaats. Niet onverdienstelijk maar het geeft wel tot nadenken. Misschien volgend jaar een leuk groots Buurlanden festival. Wat denken jullie ervan. Met weer punten voor de tekst en een voor de presentatie en een voor de zang kwaliteit. Ik zeg kom maar op met de datum.
Vriendelijke groet juffrouw Raadgever
