Eindelijk is het dan gelukt om een plaatsje te reserveren. Niet omdat het zo druk is in de lunchroom die ze hebben uitgekozen, daar zijn ruim voldoende plaatsen. Nee, het is de drempel die ze over moeten om eerst te reserveren.
Column door juffrouw Raadgever
Niet zelden komt het voor dat ze ineens bedenken erop uit te gaan en dan ergens even een twaalfuurtje te doen. Zomaar ergens waar ze langskomen. Dat kan nu niet meer ‘zomaar’. Zeker niet nadat de teugels weer aangetrokken zijn wat de corona maatregelen betreft. Over teugels gesproken. Sinds kort is deze bakkerij-lunchroom geopend. De media heeft er wat aandacht aan besteed want het is gevestigd in een paardenstal. De paardenstal van een kazerneterrein. Al jaren zijn de kazernes niet meer in gebruik. Het hele terrein wordt zo langzamerhand gerenoveerd en bestemd voor cultureel of ander hergebruik. Rondom de oude gebouwen komen woningen. Het is de bedoeling dat jong en oud in deze wijk een fijne leefomgeving vindt met allerlei mogelijkheden voor vrijetijd besteding en ontmoeting. Zo ook deze bijzondere lunchroom. Met zijn speciale brood lijkt het nu al een hit te zijn want als ze binnenkomen zijn de rekken voor de versgebakken broden al nagenoeg leeg. De combinatie van het gerestaureerde historische gebouw en de aandacht voor het oude vakmanschap van ambachtelijk broodbakken is zeker niet verkeerd gekozen. Het echtpaar zag er wel ‘brood’ in om dit avontuur aan te gaan. Letterlijk en figuurlijk dus. En nu genieten ook zij van dit bijzondere plekje.
Afwachtend schuiven ze aan, gelukkig zonder mondkapje, aan één van de lange tafels. De banken zijn bekleed met allerlei soorten bedrukte stof. Bloemen, strepen, ruiten en effen, samen een kleurig geheel. Het duurt niet lang totdat iemand de bestelling komt opnemen. Als zij zich omdraait en weer wegloopt om het bestelde te gaan verzorgen, ziet ze het. Eigenlijk helemaal niet gek, zelfs logisch, maar als je er echt over nadenkt is het wel lachwekkend. De serveerster draagt een zwarte lange broek. En in een ruimte waar veel meel gebruikt wordt kun je dit natuurlijk verwachten. Op beide kanten van de achterkant van de broek, op haar billen, staat een prachtig afgedrukte hand. En deze gast zou, haar niet zijn als ze er weer iets geks bij denkt. Om zeker te weten dat haar gedachte klopt moet ze eigenlijk de handen nog eens goed bekijken, namelijk: Als de duimen aan de buitenkant staan is het de afdruk van haar eigen handen die waarschijnlijk door de serveerster daar geplaatst zijn. Zitten de duimen anders dan kan het niet anders dan dat…. nu vul zelf maar in. Al snel wordt hun bestelling gebracht en denk ze dat ze de gelegenheid krijgt om de afdrukken goed te kunnen bekijken. In spanning wacht ze af tot de serveerster weer wegloopt maar helaas haar nieuwsgierigheid wordt niet beloond. De afdrukken zijn inmiddels te ver uitgewist en geven dus geen duidelijk zicht meer. Wel jammer eigenlijk. De serveerster heeft niet in de gaten dat ze met deze duidelijke handafdrukken rondloopt. Het zal vast nog wel vaker voorkomen. Het meel is hier overal en met een zwarte broek is het vragen om dit soort printen. Zeker als je hard werkt. En dat doen ze hier. Dus ze besluiten om het maar niet hardop te zeggen. Het is veel leuker om er samen stiekem plezier om te hebben. Maar goed. De broodjes zijn heerlijk en het is te verwachten dat dit adres vaker in hun route zal worden opgenomen. O, ja en helemaal verdient; Voor de restauratie en het concept van de bakkerij-lunchroom heeft het echtpaar een officieel compliment gekregen van Het Nationaal Restauratiefonds in de vorm van een Plaquette.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
