Minister president Rutten vindt een kaal geschoren hoofd de oplossing voor onze uitgegroeide haren. Zijn allemaal leuke gekleurde petten en hoeden niet een veel beter idee of alleen in het parlement dan, allemaal een prachtige pruik. Vroeger een statussymbool
Boven mijn hoofd hangt een van de buurtjes over het balkonhek. Blij dat ze eindelijk iemand treft om even een praatje te maken. Volgens haar ‘doet ‘het er nu even allemaal niet toe, niemand ziet je toch! En dan bedoeld ze haar uiterlijk. Ja, nu ze het zo zegt; de kapper dat wordt wel even een probleem. Van horen zeggen waarschuwen de kappers dat we toch alsjeblieft niet zelf met het haar aan het stunten moeten gaan. Dat lijkt mij geen gekke waarschuwing. En toch vind ik dat ze géén gelijk heeft. Natuurlijk worden we wel gezien. Zeker als je even een boodschap gaat doen in de Buurtsuper. Op een afstandje maak ik tenminste tegenwoordig wel even een praatje. Want net als zij ben ik ook blij dat er een bekende, op anderhalve meter afstand dan, langszij komt. En het face-timen dan? Dan zit je toch ook met je gezicht op het beeldscherm. Nee, ook al zitten we meer in- en rond ons huis gespot worden we zeker. En jezelf verzorgen, ook nu, is dacht ik heel belangrijk. “Tja, gaat ze verder, bij mij wordt de spoeling wel iets dunner kijk maar. Van nature heb ik dus die grijze haren door mijn gewone kleur, dat lijkt al een spoeling, he. Dat heb je als je wat ouder wordt. Gelukkig vind ik dat het ook wel een beetje sierlijk staat. Ik zal het ermee moeten doen voorlopig, zucht ze. Daar hoef ik dus niet voor naar de kapper. Maar toch, ik mis dat wel, even tijd voor mezelf nu.”
Inmiddels ben ik maar op de stoel op mijn balkon gaan zitten. Ik kan haar zo net zien. Best gezellig zo. Zo te zien zitten er maar weinig buurtjes buiten dus geen probleem. En anders kunnen ze ons gesprek waarschijnlijk woord voor woord volgen. Boeien. Ik pas wel op dat ik niet iets zeg wat erg privé is. Misschien vindt de mee luisteraar het wel een welkome afleiding. Maar tot nu toe bemoeit niemand zich met ons gesprek. Mijn suggestie over eventueel zelf aan de slag met een kleurspoeling zet haar aan het denken want ze wordt even stil. Het lijkt erop dat het hele haarverzorging gebeuren de fantasie van de buurvrouw aanwakkert. Ze begint te lachen en zegt: “ Over een thuiskapper gesproken. Dat is niet altijd een goede optie hoor. Al een hele poos geleden had haar vriendin thuis nogal lopen klagen over haar dikke bos haar. En dat die zo vreselijk warm was. Nou daar wist haar pa wel wat op. Uit de kast had hij een doosje gepakt. Hij knipte vroeger altijd de haren van de kinderen. Je weet wel van die kapsels met een kort afgeknipte voorkant op je voorhoofd. Een pony heette dat geloof ik. En dan rondom op een lengte van twintig centimeter bot afgeknipt. Ik noemde het; het ‘koksmaatjes’ kapsel. Dat was meestal de coupe voor de meisjes. Toen zelfs in de mode. De jongens kregen een ‘bloempot’ kapsel. Vanaf de kruin alles in dezelfde lengte geknipt. En dan verder met de tondeuse alles opgeschoren. Vreselijk. Maar goed mijn vriendin kwam er nog beroerder vanaf. Zij had mooi lang haar en zonder verder na te denken had haar vader de uitdunschaar erin gezet. Over het hele hoofd allemaal happen erin. Het resultaat was wat de naam van de schaar al doet vermoeden. De hele bos was uitgedund. Echt uitgedund. Dikke plukken haar kon ze er zo uitkammen. Wat had ze een spijt dat ze het zomaar goed gevonden had. Het was vreselijk. Er zat geen model meer in. Dat was eens en nooit meer. Het had even geduurd eer de schade weer hersteld was. Het was goed bedoeld maar pakte heel anders uit. Het doosje met de tondeuse en de uitdunschaar zijn onder in de kast beland en volgens haar vriendin nooit meer gebruikt. Iedereen was onder de indruk van het resultaat.”
Op mijn vraag of haar vriendin naar de kapper is gegaan om het te laten fatsoeneren krijg ik een onverwacht antwoord. “Echt niet, zegt ze, dan werd het veel te kort en dat was niet de bedoeling. Maar nu we het er toch over hebben. Haar oplossing zou ook nu wel heel erg goed van pas komen. Minister president Rutten vindt een kaal geschoren hoofd de oplossing. Maar als ik heel eerlijk ben vind ik allemaal leuke gekleurde petten en hoeden over onze ongeknipte haren een veel beter idee. Zij had een super leuke grote zonnehoed waar ze weken mee gelopen heeft. Tot het haar zolang was dat ze het weer in model kon laten knippen. Wat vind je er van. Wat een super camouflage zou dat zijn. Zien we er allemaal netjes en chic uit. De hoed en de pet weer veelvuldig en kleurig in het modebeeld. Een top oplossing toch. Bij de jeugd zie je het al vaker. Zowel bij de jongens als bij de meisjes een pet of een hoed of een capuchon.” Ik wordt er helemaal enthousiast van. Wat een goed idee. En nu maar hopen dat de hele flat het gehoord heeft en op zoek gaat naar een hoofddeksel. Ik ben zo benieuwd. Laten we hopen dat de kappers allemaal weer gauw aan de slag kunnen want zo is het toch maar niks. We zitten allemaal in het zelfde schuitje dus nog maar even volhouden. Voor het parlement heb ik nog wel een ander idee. Allemaal een prachtige pruik op. Vroeger was dat een statussymbool. ‘grapje’
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
