Wat te denken over je eigen verantwoordelijkheid nemen als je denkt in contact te zijn geweest met…
De maand februari van het schrikkeljaar 2020 wordt de maand van de angst op besmetting. Negenentwintig dagen lang is er de dreiging. Het begon begin deze maand in China. Het was een ver van mijn bed show. Maar het komt steeds dichterbij. Eigenlijk wil ik me niet laten meeslepen in het Carona virus maar er helemaal niets over zeggen is ook geen optie. Zeker als ik met mijn boodschappenkarretje door de supermarkt loop. Het is het gesprek van de dag. Van paniek alom is gelukkig nog geen sprake. Alleen als ik voor het schap sta, waar ik normaal de blikken soep en groenten vind, zie ik een groot leeg gapend gat. Er gaat een schok door me heen. Ben ik nu zo naïef of is onze dorps bevolking ineens aan het hamsteren geslagen. Dat het een serieuze zaak is geloof ik direct. Maar in hoeverre kun je jezelf beschermen tegen een dreigende besmetting. Op voorhand het gewone dagelijkse leven inperken. Of hygiëne en nog eens hygiëne. Kijk op internet en je word met heel veel preventiemaatregelen geconfronteerd. Wat extra maatregelen kan natuurlijk nooit kwaad. Voorkomen is beter dan genezen. Blijft, dat jezelf verantwoordelijk bent. En die verantwoordelijkheid dus ook moet nemen. Zelfs als dat je enige beperking geeft. Klinkt ineens het carnavals liedje; Kom Kees het is maar tijdelijk!, door mijn hoofd.
Een paar voorbeelden. En deze keer géén betutteling. Hoogstens denk er eens aan. Regelmatig je handen wassen, dat is toch normaal of niet voor iedereen. Regelmatig je omgeving en je sanitair schoonmaken, dat is toch ook normaal of toch niet voor iedereen. Regelmatig je telefoon en laptop even schoonmaken dat zou toch heel normaal moeten zijn, of niet voor iedereen. Na gebruik je papierenzakdoek weggooien, dat doet toch iedereen. Wat het ook is, tijdens het lezen van deze hygiëne regels bekruipt mij de gedachte; “dit geldt hoofdzakelijk voor al die mensen die reizen of gelegenheden bezoeken waar regelmatig veel mensen komen”. En dan nog. Je weet nooit of er tussen al die mensen iemand is die niet zelf verantwoordelijkheid heeft genomen om afstand te nemen.
Stel je voor. De berichten zijn tot nu toe ‘veilig. De vakantie is geboekt en al helemaal betaald. Ze hebben er zo naar uitgekeken. Dan moeten ze beslissen. Wel of niet gaan. Ze zijn zich er nu sterker nog dan anders van bewust dat ze in een taxistappen waar nog een aantal mensen in mee gaan. Moeten ze nu iedereen van een mogelijke besmettingshaard verdenken? Toch stappen ze in. Dan komen ze in de hal van het vliegveld. Overal zien ze mensen met een mondkapje. Ja die kapjes die je echt niet zullen beschermen tegen een besmetting, en voor gezonde mensen totaal geen nut hebben, zoals hen meerdere malen duidelijk is gemaakt. Maar goed. Het idee dat een heleboel mensen zo proberen je te laten merken dat ‘zij’ een ander maar ook zichzelf willen beschermen geeft, ondanks de verhalen, toch een ‘veiliger’ gevoel. Zij hebben geen mondkapjes. Niet te krijgen. Op de deur van de apotheek zat vorige week al een brief. Hier GEEN mondkapjes te koop. In vette letters. Iets verder op staat een meneer. Hij ziet hen naar de mondkapjes kijken en lacht. Dan horen ze hem zeggen: “Ik heb ook geen mondkapje. Weet je wat helpt, drie teentjes knoflook eten.” De grapjas. Een jongen die naast hem staat reageert heel gevat: ”Ja, dan blijven we wel uit je buurt.” Even is het stil en dan hoor je de mensen die op gehoorsafstand staan lachen. De grap wordt in de hal als een virus door gegeven. Overal hoor je groepjes mensen lachen. De stemming is gezet. De vakantie begonnen. Iedereen gaat richting de incheck balie. Zich nog niet bewust van de hele groep mensen die op hun vakantie bestemming opgesloten zitten in hun hotel. Puur uit voorzorgsmaatregel. Eén iemand heeft, zonder het te willen en zonder het zelf in de gaten te hebben gehad, de besmetting het hotel in gebracht. Hij/zij bleek ineens ziek en besmet te zijn.
Van harte hoop ik dat het ‘gevaar’ onze deuren voorbij gaat. Ondanks de berichten dat, als het virus er één keer is, het als een razende toeslaat. Dus toch maar goed opletten en heel veel extra de handen wassen. Het is wel het minste wat je kunt doen.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
