Na de examens en het gala feest is hij niet te genieten. Het afgelopen school jaar was stressen voor hem. Vorig jaar net ‘met de hakken over de sloot’ over naar de examenklas. Pas laat was hij tot het besef gekomen dat wanneer hij het jaar over moest doen zijn vrienden wel door zouden gaan.
Uiteindelijk moest hij dan nog een jaar naar deze school terwijl zij naar de stad zouden vertrekken om te gaan studeren. Hij had zich suf geleerd en zich de pesterijen van Nerd op de hals gehaald. Maar het was gelukt. Op het nippertje. En nu was het examen achter de rug maar hij had er geen vertrouwen in. Zeker twee vakken Economie en Wiskunde waren erg moeilijk. Zo balen. En vandaag was het de uitslag dag. Gisteren had hij op aanraden van zijn moeder een slaaptabletje genomen. Het had niets geholpen. De hele nacht had hij liggen woelen. Hij had er spijt van dat hij de afgelopen weken zich zo beroerd had gedragen. Zijn moeder was de wanhoop nabij geweest. Iedereen in huis heeft er onder geleden en aan zijn vader zag hij dat die moeite deed om niet boos te worden. Natuurlijk hadden ze begrip voor zijn stres, maar zijn oneerlijk gedrag, daar hadden ze geen begrip voor. Maar het was gebeurt en hij kon het niet terug draaien. Het was een feit. Hij had zijn emoties niet onder controle en zich als een draak gedragen. Dit alles was de afgelopen nacht duidelijk geworden.
Wat nu
Lang kon hij het niet meer uithouden in bed en al vroeg stond hij onder de douche. Aan zijn onduidelijke gezicht in de bewasemde spiegel had hij beloofd deze dag niet te verpesten. Vol goede moed loopt hij de trap af. Met een goedemorgen allemaal schuift hij aan de ontbijt tafel. De anderen kijken hem verwonderd aan. “D-day” zegt hij en kijkt de kring rond. “Ik ga dood van de spanning, ik wil zo graag verder.” Zijn vader is de eerste die iets zegt: ”Dat hebben we gemerkt ja. Hopelijk weet jij je vandaag een beetje in te houden. Wij vinden het net zo spannend als jij hoor. Je oma heeft vanmorgen al een app gestuurd om je sterkte te wensen. Ook zij vindt het spannend. Wat ga je vandaag doen. Een dag duurt lang hoor als je moet wachten op één telefoontje.” Vragend kijkt zijn vader hem aan. Pa heeft er niet bij gezegd dat hij vandaag het ergste vreest. Hij knikt en kijkt zijn moeder aan: “Sorry ma, vandaag zul je geen last van me hebben. Ik raad je nog eens aan de taart die je tóch besteld hebt maar in de vriezer te zetten. Ik peer hem. Je denkt toch niet dat ik op dat telefoontje ga zitten wachten. Ze bellen naar het vaste telefoonnummer, dus. Ik ga fietsen met een vriend. Dat heb ik vannacht uitgedacht. Is beter voor alles”, besluit hij.
IJstaart
En zo was hij vertrokken. Zijn vriend had al heel snel gezegd terug te willen gaan en toch thuis het telefoontje af te wachten. Hij niet, hij was doorgefietst. Bij een boerderij had hij de bossen bloemen zien staan. Op zijn stuur ligt nu een dubbele grote bos. Als hij dan toch niet geslaagd is kan dat in ieder geval de boel een beetje opfleuren. Het is al na vieren als hij de straat weer in rijdt. Toen hij hier en daar de vlaggen met tassen aan de huizen had zien hangen was zijn hart als een razende tekeer gegaan. Zonder het te beseffen was hij steeds harder gaan fietsen. En dan ziet hij het. Ook bij hen hangt de vlag met tas. Verbaasd smijt hij zijn fiets tegen de muur en loopt naar binnen. Aan tafel zit iedereen met een blij gezicht naar hem te kijken. Zijn broertje lacht: ”Het is jou schuld dat we nu ijstaart eten”. Ja knikt zijn moeder: ”Gefeliciteerd. Jij hebt ons zó weten te overtuigen dat je gezakt was dat ik hem in de vriezer heb gezet. En toch diep in mijn hart wist ik dat je geslaagd was. Ze hebben net gebeld en je moet om zeven uur op school komen voor je cijferlijst. Oma heeft ook al twee keer gebeld. Waar was je toch. Je neemt ook je telefoon niet op.” Hij drukt zijn moeder de bos bloemen in de armen en geeft haar een knuffel. Hij voelt de spanning uit zijn hoofd weggaan. “Het was even fietsen maar ik heb ze. Vooral je geduld Ma, sorry.” De tranen staan haar in de ogen van opluchting en ze is trots op haar puberzoon. Ze wist het toch.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
