In de gang staat de vlaggenstok met daaraan de vlag halverwege vast gemaakt. Nog maar een paar dagen geleden gebruikt om de driekleur met oranje wimpel uit te hangen. De koning vierde zijn verjaardag.
Ook toen was de avond ervoor de vlag met wimpel, alvast aan de stok vast gemaakt. Goed stevig want er was een flinke bries voorspeld. Zo jammer dat net Koningsdag zoveel graden kouder zou worden. Vorige week was het net zomer. Maar goed daar doe je niets aan. De vlag zal het begin van toch een feestdag inluiden. Tenminste dat was de bedoeling. Rond acht uur, lekker vroeg daar stond hij dan. Mijn maatje. Buiten gekomen met de trap en de stok in aanslag hoor ik ineens gemopper. “Verdorie, verdorie!” Met een flinke zwaai vliegt de buitendeur weer open. De vlaggenstok nog in de hand komt hij binnen. Ik kijk hem vragend aan. Hij lacht. “Ik heb niets om de stok in te stoppen. Zonder zo’n houder gaat het niet. Die ligt zeker nog in de kofferbak van de auto.” Eerlijk ik heb hem nog nooit zo schuldig zien kijken. En ook ik begin te lachen. Daar zijn we nu helemaal apart voor naar de winkel geweest. Voor een vlaggenstok houder. met een goede maat. Onze stok is behoorlijk dik moet je weten. Niet te geloven dat het ding nog achter in de auto ligt in plaats van gemonteerd aan de muur. Zo zie je maar als je het niet direct aanpakt kan het zomaar gebeuren dat je er totaal niet meer aan denkt. En daar sta je dan. Kijkend naar een muur zonder houder. Gelukkig is het zo geregeld en een poosje later hang ook onze vlag vrolijk te wapperen. Iedereen weet dat, zeker het eerste jaar na een verhuizing, een klusje opduikt die nog gedaan moet worden.
Vrijheid
Bevrijdingsdag vijf mei valt dit jaar op een zondag. In zeker veertien grote steden wordt dit groots gevierd. Ook in Wageningen waar, nu vierenzeventig jaar geleden voor onze vrijheid handtekeningen werden gezet. Er zijn plaatsen waar het feest in verband met de zondag aangepast wordt. Maar de vrijheid wordt gevierd zondag of niet. Wij wonen in een land waar vrijheid heel gewoon is. We trekken dan ook steevast aan bel als we maar even denken dat die vrijheid ons ontnomen wordt. In welke vorm dan ook. Dus feest. Nooit nee nooit willen we weer oorlog.
Over die vreselijke tijd zijn veel boeken. Geschreven tijdens of na de oorlog, met maar één doel, vertellen wat er gebeurt is met heel gewone mensen. Tijdens een oorlog waar het gaat om macht en verdrukking. Waarin net zulke mensen als u en ik, vaak nog heel jong, het slachtoffer worden van wat later blijkt, onzinnig veel leed. Veel levens zijn daardoor voor altijd verwoest. Herinneringen maken dat het leven niet meer zo lijkt als dat het is. Vreselijk
Ik noem er maar een paar uit een lange lijst.
Het dagboek van Anne Frank, schrijfster Annelies Marie Frank, 1940 Het Joodse meisje dat de oorlog niet heeft overleeft.
Oorlogswinter, schrijver Jan Terlouw, 1972. Een verhaal wat gaat over de gebeurtenissen rond een 15 jarige jongen tijdens de oorlog. Hij gedraagt zich al behoorlijk volwassen.
De Hofleverancier, schrijver Chris Ouboter, 2014. Een waar gebeurt verhaal van zijn schoonvader. Toen een jonge soldaat van 22 jaar in de eerste meidagen van 1940 op en rond de Grebbeberg in Rhenen en daarna. Bij overlevering verteld. De belevenissen gezien vanuit de jongen.
Alle drie de boeken hebben maar één boodschap; Vertel het door. Het mag nooit weer gebeuren.
Maar eerst even stil
Gelukkig, V R I J H E I D. Het lijkt wel of het elk jaar een zwaardere belading krijgt. Dankzij de films en cabaret voorstellingen. En toch lijkt het erop dat de wereld nog niets heeft geleerd. Er zijn steeds minder oudere mensen die de verschrikkingen in ons land zelf meegemaakt hebben. Maar nu ook de ellende van zoveel mensen in de oorlogsgebieden. Het ligt als een loden last op ieders netvlies. Dan denk ik aan al die vluchtelingen. En daarom, het is goed om elk jaar weer op 4 mei al die mensen te gedenken die voor de vrijheid het leven lieten. Op 4 mei vanaf 18.00 uur tot zonsondergang, hangen we in Nederland de Nederlandse driekleur zonder wimpel, halfstok. Als blijk van eerbied en respect voor al die doden. Op 5 mei mogen de vlaggen vrijuit wapperen.
Op 4 mei ben ik om 20.00 uur 2 minuten stil u ook?
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
