“Elke maand is het weer een sport om rond te komen” vertrouwd hij me toe. Zijn gezicht spreekt boekdelen. We komen aan de praat als we lekker in het middagzonnetje zitten. Er is zo’n prachtig plekje niet ver van huis. Tijdens de dagelijkse wandeling is het hier heerlijk om even te zitten. Met het zicht op een afgerasterd stukje land met een stel pony’s en twee schapen.
Aan de andere kant van de huizen ligt een B weg waar verkeer langs raast. Je mag er vijftig km rijden maar weinig automobilisten houden zich daar aan. Gevaarlijk want er zijn verschillende zijwegen waar vooral landelijk verkeer vandaan komt. Het geeft ook nogal wat lawaai . Langs de kant hebben de wegwerkers een ribbelstrook gelegd. Wanneer de banden daarover rijden geeft het een extra geluid. De zogenaamde waarschuwing; ga niet verder naar rechts want dan lig je met auto en al in de sloot. Het lijkt erop dat het een uitdaging is in plaats van een waarschuwing. Overal op het platteland vind je die stroken. In Friesland was men op het lumineuze idee gekomen om een dus danige constructie neer te leggen dat wanneer de banden erover reden een deel van het Friese volkslied te horen was. De bewoners naast de weg waren na een paar dagen het liedje vreselijk beu. Via de rechter hebben ze geëist dat de ribbels verwijderd werden. Gelukkig hebben ze hier niet van die ideeën gehad tot nu toe dan. Hier op het bankje is het rustig. Terwijl ik mijn gedachten laat gaan dommelt de meneer naast me in. De hoed op zijn hoofd zakt een beetje naar achteren. Zachtjes lach ik erom. Het is een koddig gezicht. “Waar lach je om?”’ vraagt hij als hij zijn ogen open doet. Ik vertel hem dat zijn hoed scheef gezakt is. “Verdorie “ reageert hij en schuift hem weer op zijn plaats.
“Het is echt geen onzin hoor”, begint hij. “Er was door de regering beloofd dat we per saldo wat extra geld zouden overhouden per maand. Nou als jij het gemerkt hebt, ik niet. Altijd heb ik hard gewerkt. Helaas net niet genoeg om ook een koophuis te kopen. Nu achteraf ben ik blij dat ik zo’n blok aan mijn been niet heb. Mijn buurman had er wel één en ik beloof je veel rijker is hij er niet mee geworden. Als je hoort aan hoeveel regels hij gebonden zit om alles netjes af te ronden. Een extra centje zit er voor hem ook niet in. Ik heb er niet veel verstand van maar het lijkt erop dat je, in welk potje de euro’s ook stopt, je er wel driekeer een deel van moet afgedragen. Eerst als inkomensbelasting. Dan de straf dat je het gespaard hebt. Zonde trouwens wat rente lijkt ook al niet meer te bestaan. Het levert niks meer op. En dan als je het geld uitdeelt aan de kinderen moet je schenkingsgeld betalen. Nou tel maar dat is dan drie keer over de zelfde euro’s.
Niet op de bank
“Nee ik ben blij dat ik geen som geld op de bank heb. Dat geeft zo’n gedoe” besluit hij. Hij wacht niet op mijn reactie en kijkt me aan. Zijn ogen twinkelen. Dan zegt hij zachtjes: ”als ik eens een extraatje heb stop ik het wel in de zoom van de gordijnen. Een knipoog. Deed mijn oma ook altijd. Een appeltje voor de dorst. Jammer genoeg zal ik het nu aan moeten spreken. Ik heb de laatste maanden elke keer tekort. Als de vaste rekeningen zijn betaald heb ik niet meer genoeg voor de boodschappen. Die zijn zo duur geworden. Met een paar verjaardagen in één maand dan roept mijn portemonnee heel hard. NEE ! Maar mijn hart roept JA! Je wilt toch niet met lege handen komen.”
Dan wordt het stil naast me. Ik voel me machteloos. Hoe moet ik deze meneer weer een beetje positief krijgen. Hij lijkt me zo’n man die in staat is de hele week brood te eten om zo zijn verjaardagscadeautjes te kunnen kopen. Al was het alleen al om het plezier van het kopen ervan te blijven ervaren. Samen proberen we wat oplossingen te vinden. Ik bedank hem voor zijn vertrouwen. “Nee, u bedankt” zegt hij. Er zijn dus nog wel wat besparingen waar ik mee aan de slag kan”. Ja met zijn tweeën kom je soms tot meer ideeën. Het begint kouder te worden en we staan beiden op. Na een groet vervolg ik mijn wandeling. De gedachten nog steeds bij de meneer. Blij dat hij zich uitgesproken heeft. Soms kun je elkaar oplossingen toespelen waardoor alles weer wat overzichtelijker wordt. De zon die even achter een wolk verdwenen was komt letterlijk en figuurlijk weer schijnen.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
